در قانون برنامه پنجم و ششم توسعه بر اجرای طرح « نسخه نویسی الکترونیک » تأکید شده است و دولت باید امسال از اول دیماه این طرح را اجرا می‌کرد. به گفته طراحان، این طرح مزایای زیادی دارد؛ جلوگیری از مصرف بی‌رویه دارو، رفع خطا‌های نسخه‌خوانی-به خاطر دستخط معروف پزشکان- و نسخه‌پیچی و نیز صرفه‌جویی در مصرف کاغذ برای چاپ دفترچه‌های درمانی است.

سه معضل یا درواقع خلاء مهم بخش بهداشت و درمان کشور ما؛ فرار مالیاتی پزشکان با عدم استفاده از دستگاه پوز، تصمیم‌های بی‌ثبات در مورد حذف یا ادامه ارائه ارز ترجیحی و بالاخره نسخه نویسی الکترونیک است. در بخش فرارمالیاتی، گرچه برخی پزشکان، کلینیک‌ها و درمانگاه‌ها، بالاخره در برابر استفاده از دستگاه پوز کوتاه آمدند، اما هنوزهم هستند پزشکان و مراکز درمانی که بیماران را وادار به پرداخت نقدی، کارت به کارت کردن وجه و یا استفاده از دستگاه خودپرداز سرخیابان می‌کنند! مورد دوم، بازی در میدان تخصیص یا عدم تخصیص ارز ترجیحی به واردات دارو، مواداولیه و تجهیزات پزشکی است. اول آذرماه سال جاری، سازمان غذا و دارو اعلام کرد ارز ترجیحی را قطع خواهد کرد. اما چند روز بعد و ناگهان با چرخشی ۱۸۰ درجه‌ای، رئیس سازمان غذا و دارو گفت که سیاست دولت و وزارت بهداشت، ادامه پرداخت ارز ترجیحی به دارو و تجهیزات پزشکی است؛ با تذکراین نکته مهم که برای آزادکردن ارز داروهای وارداتی، باید دولت منابعی درنظر بگیرد، خروجی منابع را به بیمه‌ها بدهد و بیمه‌ها پوشش این داروها را تقبل کنند؛ البته مورد اخیرحتی با وجود تداوم اختصاص ارز ترجیحی، هنوز دچار مشکل است و بسیاری از داروهای وارداتی که توسط پزشکان نسخه می‌شوند؛ تحت پوشش بیمه نبوده و بیماران به ناچار آن‌ها را با نرخ دلارآزاد می‌خرند. مشکل سوم؛ نسخه‌نویسی الکترونیکی است، که سال گذشته تا پایان آذر به پزشکان مهلت داده شده بود تا استفاده از این روش را آغاز کنند و امسال هم تا آخر دی ماه، این مهلت تمدید شده است.