ابربحران صندوق‌های بازنشستگی در ایران، بار دیگر با شنیدن برخی اخبار پیرامون ادغام صندوق‌ها، وارد مرحله‌ی تازه‌ای شده و عصبانیت مستمری‌بگیران برخی از صندوق‌های بازنشستگی، مانند، نفت و بانک‌ها را از دولت ابراهیم رئیسی، دو چندان کرده است. چون صندوق‌های اختصاصی-صنفی مانند صندوق نفت که دارای شرایط مالی خوب و مزایای عالی هستند، هرگز حاضر به ادغام با صندوق‌های در آستانه ورشکستگی دولتی و عمومی نیستند و در مقابل، صندوق‌های دارای مشکل که به‌شدت از سوء مدیریت آسیب دیده‌اند، به دنبال راه حلی برای خروج از بحران هستند.

صندوق‌های بازنشستگی تبدیل به حیاط خلوتی برای برخی از آقازاده‌ها و افراد خاصی شده است که در کنار مدیریت ضعیف، وضعیت را به جایی رسانده‌اند که از زنگ هشدار عبور کرده و به شکل خطری بی‌پاسخ درآمده است.

سال‌هاست که مسئله «صندوق‌های بازنشستگی» به‌عنوان ابرچالش ‌اقتصادی آینده ایران یاد می‌شود، اما گویا آن آینده‌ای که منتظرش بودیم، امروز است، زیرا راهکار برون‌رفت از ابرچالش مذکور، فروش خاک ایران عنوان شده است. ‌خاکی که برای از دست ندادن آن حدود ۱۹۷ هزار نفر در هشت سال جنگ تحمیلی شهید شدند، اما حالا ظاهرا ابعاد و دامنه بحران‌ها چنان گسترده شده که برخی مدیران لازم می‌بینند از خطر فروش بخش‌هایی از کشور برای تامین منابع سخن بگویند.

​تصویب‌نامه هیات وزیران دولت برای افزایش حقوق کارمندان تا سقف ۲.۵ میلیون تومان و طرح همسان‌سازی حقوق بازنشستگان با شاغلان سر و صدای زیادی برپا کرده و مخالفان و موافقانی به همراه دارد.