محمد مهاجری در اعتماد نوشت: وقتی انتقاد می‌شود که تورم دولت سیزدهم بالاست، پاسخ می‌دهند در دولت گذشته خیلی بیشتر بود؛ هنگامی که گفته می‌شود مدیریت فلان وزارتخانه ضعیف است، می‌گویند در دولت هاشمی بدتر بود؛ این روزها که سخن از فساد بی‌اندازه بزرگ در دولت رییسی به میان می‌آید جواب می‌شنویم که دولت روحانی هم با فساد مبارزه نمی‌کرد.

این بودجه مبتنی بر اینکه مالیات‌ها را افزایش داده و شک نکنید رکود ایجاد می‌کند. این سیاست و بودجه انقباضی است. در انقباض مالی رونق وجود ندارد. رشد مالیات‌ها رکود عمیقی را منجر می‌شود که این امر باعث افزایش عمق رکود در بازار خواهد شد.

یک پرسش ساده از دولت محترم می‌توان طرح کرد و انتظار داریم که پاسخ روشنی دهند. اگر بخواهیم برای این دولت با قبلی‌ها ویژگی صد درصد متفاوت را معرفی کنیم، باید به مساله فرزندآوری اشاره کرد. این طرح صد درصد و خالص از رویکرد نواصولگرایان است. البته منظورم از این طرح اصل مساله فرزندآوری نیست که من نیز شخصا معتقدم مساله مهمی است و باید برای آن برنامه داشت. ولی نه این برنامه بی‌ثمر و پرهزینه و غیرمعقولانه‌ای که تحت عنوان قانون فرزندآوری تصویب شده و اجرا می‌شود. این طرح کاملا مطابق ایده‌ها و درک مجموعه اصولگرایان است.

داوود منظور رییس سازمان برنامه و بودجه گفت: حتما همه ما دوست داریم در سالی که تورم نسبتا بالایی داشتیم حداقل ۲۵ یا ۳۰ درصد افزایش حقوق داشته باشیم. اما وقتی منابع خودمان را حساب و کتاب می‌کنیم، می‌بینیم که ظرفیت پرداخت ۳۰ درصد افزایش حقوق به شاغلین وجود ندارد.

یک نماینده مجلس در گفتگو با اصلاحات نیوز گفت: دولت ادعا دارد که رشد ۸۰ درصدی را داریم، ولی بودجه اصلا چنین چیزی را نشان نمی‌دهد و اتفاقا نسبت به سال گذشته کاهشی است.

محمد مهاجری در واکنش به کشف فساد بزرگ چای دبش نوشت؛ دولت آقای رئیسی باید خیلی خوشحال باشد که فساد چای دبش برملا شد اما انتظار می‌رود در دولت ضعیف کنونی فسادهای بیشتری هم ریشه دوانده باشد و مسئولین خوش خیال که مرتبا دنبال اعلام آمار و ارقام خیالی از نرخ رشد و تورم و اطلاعات مسئله دار در باره بهبود اقتصاد کشور هستند، خواب مانده باشند.

هم میهن نوشت: با مرور سخنرانی‌های سه‌گانه آقای رئیسی در هنگام ارائه سه بودجه سالهای اخیرشاهد مطالبی تکراری و غیردقیق و مقایسه‌های نادرست هستیم.

روزنامه کیهان نوشت: برخی بدون علم و آگاهی ادعا می‌کنند که این دولت هم با دولت قبلی فرقی نکرده است. تورم و گرانی که هست! اما اگر به واقعیت‌ها بنگرند متوجه می‌شوند که اگر این دولت مستقر نمی‌شد طبق اظهارنظر بانک مرکزی در سال ۱۴۰۰ در هیئت دولتی که فقط رئیس‌جمهور دکتر رئیسی است و اعضای دولت همان دولت قبلی هستند، تورم ۵۹ و ۳ دهم درصد یک رکورد مزمن و ریشه‌دار با خلق پول به سمت تورم ۱۰۰ درصدی می‌رود. ولی دولت سیزدهم با تلاش‌های داخلی و بین‌المللی نه تنها جلوی تورم ۱۰۰ درصدی را گرفت بلکه تورم حدود ۶۰ درصدی را به کمتر از ۴۰ درصد رساند. منصفانه قضاوت کنیم.

یک کارشناس اقتصادی عنوان می‌کند: با این وضعیت تورم ی که پیش می‌رود، یکی دو سال آینده طبقه متوسط کامل حذف خواهد شد.

فعال سیاسی اصلاح طلب به افزایش ۱۸ درصدی حقوق کارمندان واکنش نشان داد.

روزنامه اطلاعات نوشت: وزیر نباید خلاف کاری که انجام داده با مردم کشورش سخن بگوید. خاصه در این ایام و روزگار که بار سهمگین تورم و تحریم کمر خانواده های ایرانی را خم کرده است این یک تذکر و اندرز نیست. هشدار است. زنهار است. رضایت مردم شرط دوام حکومت است و بس.

درحالی دولت در لایحه بودجه ۱۴۰۳ میزان افزایش حقوق کارمندان دولت را ۱۸درصد پیشنهاد کرده است که پیش‌بینی می‌شود دستمزد سال آینده کارگران هم با اندکی تفاوت در همین محدوده تعیین شود، موضوعی که نمایندگان کارگران با آن مخالفند.

شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی چرا این همه ساحتمان و پرسنل در تهران دارد ؟ برای چه چیزی نیاز دارد؟ همین داستان را در مجمع تشخیص مصلحت نظام دارید. دبیرخانه مجمع تشخیص بیش از یک وزارتخانه اعتبار دارد.

عباس عبدی نوشت: در برنامه انتخاباتی از مهمان خواستم سخنان ایجابی خود را طی یک و نیم ساعت گفتگو در یک جمله خلاصه کند و بگوید که چه ایده‌ای برای مردم دارند که وضع‌شان بهتر شود. پاسخی دریافت نشد و در پایان گفتم هیچی ندارید، هیچی. پس از گذشت ۳۰ ماه از آن تاریخ، همه می‌بینند که به معنای واقعی هیچی در چنته نبوده است. نمونه‌هایش فراوان است. جِرزنی را آغاز کرده‌اند. او نوشت: اگر کسانی باشند که بخواهند از گذشته درس بگیرند، انتخابات ۱۳۹۸ و ۱۴۰۰ به تنهایی برای درس‌آموزی کافی است و نباید منتظر نتایج انتخابات ۱۴۰۲ باشند، ولی به نظر می‌رسد که این در همچنان بر همان پاشنه قبلی می‌چرخد.

محمدحسن قدیری ابیانه گفت: برخی کره جنوبی را مثال می زنند که جمعیت مشابهی داریم و با هم خودروسازی و ... را شروع کردیم، اما آنها کجا هستند و ما کجا هستیم و پاسخ من این است یک کره‌ای چقدر کار می کند و یک ایرانی چقدر؟ ساعت مفید کار در کره جنوبی ۹.۵ ساعت و در ایران ۲۲ دقیقه است و این یعنی یک کره‌ای معادل ۲۴ ایرانی کار می‌کند. علاوه بر این کار سخت، بسیار کم توقع هم هستند و در آپارتمان‌های ۱۵ متری و ۱۷ متری سکونت دارند.

کیهان نوشت: انصافا اقدامات دولت سیزدهم در افزایش دستمزدها و بهبود خدمات کارمندان، برخی کم‌نظیر و برخی بی‌نظیر بوده است.

علیرضا بیگی با بیان اینکه اظهارات نادران چیزی نبود که مجلس مدعیِ شفافیت، تصور کند مردم نباید این مطالب را بشنوند و نامحرم هستند، ادامه داد: بخش قابل توجهی از نمایندگان مجلس هم بر اظهارات آقای نادران صحه گذاشت و حق را به او دادند و این موضوع مهمی بود.

عباس عبدی نوشت: انتظار شنیدن صاحبان قدرت را نداشته باشید، بلکه باید کاری کرد که مجبور به شنیدن شوند. بسیاری از آنان می‌دانند که سیاست‌های‌شان نادرست است ولی ادامه می‌دهند، چون آن را به سود خود می‌دانند و فقط هنگامی که در برابر خود قدرت مردم را دیدند تغییر سیاست می‌دهند.

محسن منصوری معاون اجرایی رییس جمهوری با اشاره به این که دولت سیزدهم در هر حوزه‌ای عملکرد قابل قبولی دارد، ادامه داد: در بیش از ۵۰ شاخص اقتصادی وضع دولت از قبل بهتر شده‌است که یکی از این شاخص‌ها موضوع تورم است البته در این حوزه همچنان شرمنده مردم هستیم.

رشد تورم از یک سو و عقب ماندن دستمزد از سوی دیگر زمینه را برای کاهش کیفیت زندگی در ایران رقم زده است.