این روزها بازگشت الهه رضایی، از مجریان قدیمی کودک به تلویزیونی که دهه‌ها از حوزه اجرای آن دور شده بود، شبیه به دری است که به سال‌های دور باز شده است. بازگشت رضایی پس از چند دهه دوری به تلویزیون خود حکایت غریبی از سرنوشت فرزندان این رسانه است. فرزندانی که به خصوص در دهه‌های ۶۰ و ۷۰، در روزگاری که دنیای رسانه کوچک بود و تلویزیون هنوز، به عنوان رسانه ملی، مرجع و مورد علاقه بخش گسترده‌ای از مردم، قافیه را به فضای مجازی نباخته بود، مخاطبان را جلوی تلویزیون میخکوب خودشان می‌کردند. آن‌ها که امروز در جای خالی‌شان، مهران رجبی «خودمونی» و «پیرانه‌سر» اجرا می‌کند و سید بشیر حسینی «رویانیوم» را!