همه ما می‌دانیم که تهران یک خیابان به نام سئول دارد اما شاید کمتر کسی بداند که سئول هم یک خیابان به نام تهران دارد. شهری که کره‌‌ای ها کمتر خاستگاه آن را می‌شناسند. نزدیکی تقریبا تک جانبه که نشان می‌دهد آغوشِ همیشه بازِ ایران برای پخشِ تاریخ و فرهنگ کره‌ای در میانِ مردمی که نسل‌های تازه آن، با تمدنِ چند هزار ساله خود بیگانه‌اند، صاحب قدمت است! اما حادثه تلخ شب گذشته در کره جنوبی که در پی ازدحام جمعیت در یکی از خیابان‌های آن و همزمان با برگزاری مراسم جشن هالووین اتفاق افتاد و دست کم ۱۵۱ نفر کشته و از میان آن‌ها ۵ ایرانی نیز شناسایی شدند، اذهان عمومی را متوجه یک حقیقت تلخ کرد. که تنها کشورهای اروپایی و آمریکایی مقصد مهاجران ایرانی که به هزار دلیل ترک وطن را می‌پذیرند، نیستند. در همین کره‌جنوبی که سوژه این گزارش ویدئویی است بیش از یک میلیون خارجی زندگی می کنند که طبق آخرین آمار حدود ۲۰۰۰ نفر از آن‌ها ایرانی هستند. اما جاذب بودن کره جنوبی به عنوان جامعه هدف مهاجران ایرانی جدا از خوش‌نامی این کشور در قاره آسیا به اقتصاد و تکنولوژی، دلیل مهم دیگری نیز دارد و آنهم  چهره‌ایست که در رسانه‌های صوتی و تصویری داخل ایران از کره جنوبی به نمایش گذاشته می‌شود.

دهه هشتاد، نسلی که طی یک ماه اخیر از آن‌ها بسیار گفتند و دیدیم و شنیدیم. نسلی که کنش‌های اخیر آن‌ها را چه فراخور هیجانات سال‌های اول جوانی بدانیم، چه تاثیرپذیری از ویرانشهر بازی‌های ویدئویی که با انتخاب سیاست مقاومت(حتی به بهای جان) بخواهند خود را در آن عیان و بیان کنند و چه زیستن در دنیای اینترنت و فوران اطلاعات، باز هم نمی‌توان منکر شیوه اظهار وجود و فعل آن‌ها طی چهار هفته اخیر شد. نسلی که حرکت امروزشان، تاریخ تازه‌ای را در ایران رقم زده است...