این روزها اگر جایی نام هومن سیدی به چشم بیاید یا به گوش بنشیند، ناخداگاه یک تصویر و یک هدف را در اذهان جان می‌دهد؛ اعلام برائت از حسن روحانی، رئیس دولت دوازدهم در پس ناآرامی‌های اخیر کشور و معرفی فیلم تازه‌اش به عنوان نماینده ایران در مراسم اسکار و در دولت سیزدهم. اما این هماهنگی عجیب نیست؟ بله که هست!

مراسم فرش قرمز اختتامیه هفتاد و نهمین دوره جشنواره بین المللی فیلم ونیز برگزار شد. در این جشنواره محسن تنابنده بهترین بازیگر مرد بخش افق‌های جشنواره ونیز با فیلم « جنگ جهانی سوم » به کارگردانی هومن سیدی شد.

متن زیر ترجمان مقاله‌ای علمی است که نهایت تلاش در جهت خلاصه‌سازی آن، به صورتی که تا حدی انعکاس محتوای اصلی باشد، صورت گرفته. بنابراین متن ترجمه، برگردان کلیت متن اصلی نیست. و دلیلش هم محدودیت‌های روزنامه و خارج نشدن از عرف رایج صفحات خبری است. جهت روانی متن از تشریح روش‌های آماری اجتناب شده و صرفاً به نتایج و جملات حائز اهمیت پرداخته شده است... امید است ادبیات متن آن‌قدری روان باشد که تا آخر با خود بکشاندتان. به علاوه در متن‌های این‌چنینی نهایت تلاش برای وفادار ماندن به نسخه اصلی صورت می‌گیرد؛ تا بدین ترتیب پتانسیل مرجع قرار گرفتن را نیز داشته باشد. در پایان لازم به ذکر است سوژه‌ای که مرا به واکاوی این بحث ترغیب کرده تهاجم اخیر روسیه به اوکراین بوده. قابل ذکر بودن سوژه هم آن بخشی‌اش است که به ولادیمیر پوتین ربط پیدا می‌کند. کسی که تمایل غریبی به اعمال غافل‌گیرانه دارد. لذا بحث‌های این مقاله پایه‌ی علمی دارند و اما سوژه ما نیز شاید منطق عقلی‌اش کمی لنگ بزند. مترجم.