پشت پرده انفجار خطوط لوله گاز نورداستریم؛ همکاری آمریکا و نروژ

ماریا زاخاریوا، وزیر امور خارجه روسیه، گفت که ایالات‌متحده باید در مورد نقش ادعایی خویش در انفجارهایی که سال گذشته، خطوط لوله زیر دریای نورداستریم را تخریب کرده، پاسخ دهد. او در حال واکنش نشان‌دادن به گزارش خبرنگار سیمور هرش بود؛ که به نقل از منبعی با «دانش مستقیم از برنامه‌ریزی عملیاتی» به بیان این موضوع پرداخته بود که «غواصان ماهر در آب‌های عمیق» [متشکل از نیروی دریایی ایالات‌متحده با همکاری نیروی دریایی نروژ] در ماه ژوئن گذشته، در تمرینی آزمایشی، مواد منفجره را روی خطوط لوله کار گذاشته‌اند.

سه ماه بعد، آنها این بمب‌ها را از راه دور منفجر کردند. هرش مدعی است که برنامه‌ریزی برای خراب‌کاری در خطوط لوله مزبور، به پیش از آغاز درگیری روسیه با اوکراین در ۲۴ام فوریه سال گذشته برمی‌گردد.

این میان سفارت نروژ «این ادعا را مزخرف و پوچ خواند»؛ و ایالات‌متحده نیز پاسخی مشابه ارائه داد.

هرش روزنامه‌نگار تحقیقی و برنده جایزه پولیتزر است؛ کسی که قتل‌عام غیرنظامیان ویتنامی توسط نیروهای امریکایی در سال ۱۹۶۹ را افشا کرد. اما اظهارات و گزارشات اخیر او، با تکذیب‌های صریح مواجه شد و اخیراً هیچ یک از رسانه‌های اصلی امریکایی یا اروپایی، مقالات او را منتشر نکرده‌اند.

هرش نوشت که تصمیم بایدن مبنی بر خرابکاری در خطوط لوله، پس از بالغ بر ۹ ماه مذاکرات محرمانه و پشت‌سر هم اتخاذ شده است؛ مذاکرات دو‌سویه‌ای که در جامعه امنیت ملی واشنگتن در مورد چگونگی دستیابی به این هدف [آن هم به بهترین شکل ممکن] انجام گرفته.

برنامه‌ریزی‌های مربوط به خطوط لوله در دسامبر ۲۰۲۱ آغاز شدند؛ جایی که شرکت‌کنندگان در باب گزینه‌های حمله نیز بحث کردند. نیروی دریایی ایالات‌متحده، برای حمله به خطوط لوله، پیشنهاد استفاده از یک زیردریایی را داد...

...در حالی که نیروی هوایی بحث پرتاب بمب با فیوزهای تأخیری را مطرح کرد؛ بمب‌هایی که بدین ترتیب از راه دور قابل پرتاب بودند.

هرش در ادامه گفته بود: با این حال سیا گفته که این اقدام باید مخفیفانه باشد... بی آنکه مدرکی به جا بگذارد.

یک پایگاه زیردریایی امریکایی در نروژ به عنوانی «محلی عالی برای انجام مأموریت مزبور (همان پایگاه عملیاتی)» انتخاب شد؛ زیرا که آنها همگی «از روس‌ها نفرت داشتند»؛ سوای آنکه نیروی دریایی نروژ مملو از ملوانان و غواصان خبره، با چندین نسل تجربه در اکتشاف نفت و گاز در اعماق دریاها بود.

در ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲ یک هواپیمای تجسسی نیروی دریایی نروژ، یک شناور سونار انداخت و چند ساعت بعد، مواد منفجره‌ی پرقدرتِ سی‌۴ فعال شده و به دنبال آن سه خط از چهار خط لوله از کار افتادند.

این میان آدرین واتسون، سخنگوی شورای امنیت ملی کاخ‌سفید نیز گزارش هرش را که در صفحه او در وب‌سرویس Substack منتشر شده، «کاملاً تخیلی» خواند. سخنگوی سازمان اطلاعات مرکزی امریکا نیز تکذیبیه‌ی کاخ‌سفید را تکرار کرده و این گزارش را «کاملاً نادرست» توصیف کرد.

کشورهای غربی، روسیه را مسئول انفجارهای سپتامبر خوانده‌اند و بدین ترتیب بر خشمی که به دنبال حمله مسکو به اوکراین به وجود آمده بود، افزودند. اما تاکنون تحقیقات مقامات سوئدی، دانمارکی و آلمانی، هیچ کشور یا بازیگری را مقصر این موضوع معرفی نکرده است.

هرش گفت که جو بایدن، رئیس‌جمهوری ایالات‌متحده، تصمیم برای بمباران خطوط لوله‌ی [خاموش و اما حاوی مقدار زیادی گاز] را مخفیانه و جهت قطع توانایی مسکو برای کسب میلیاردها دلار از فروش گاز طبیعی به اروپا اتخاذ کرده است.

مطابق با اظهارات هرش، ایالات‌متحده معتقد بوده که این خطوط لوله، به روسیه، اهرمی سیاسی را برای تضعیف تعهد کشوری چون آلمان و اروپای غربی، پس از حمله روسیه به اوکراین خواهد داد.

هرش خاطرنشان کرده است که دو هفته پیش از آغاز حمله‌ی ۲۴ فوریه‌ی روسیه به اوکراین، خود بایدن علناً اعلام کرده که در صورت حمله روسیه به اوکراین، ایالات‌متحده اجازه نخواهد داد که خطوط لوله نورد استریم ۲ باز شوند.

هرش با استناد به منبعی ناشناس ادعا کرده که این ایده اول‌بار در دسامبر ۲۰۲۱ و در گفتگوهای مشاوران ارشد امنیت ملی بایدن و [در مورد چگونگی پاسخ به حمله‌ی مورد انتظار روسیه به اوکراین] مطرح شده است.

و بدین ترتیب هرش نوشت که سیا این طرح را توسعه داده و غواصان نیروی دریایی تحت پوشش رزمایش‌های ناتو در ژوئن ۲۰۲۲، با کمک نروژ مواد منفجره را روی خطوط لوله کار گذاشتند (موادی که قادر به انفجار از راه دور هم بود)...

در گمانه‌زنی‌های پس از انفجار خطوط لوله در ۲۶ سپتامبر، گفته شد که کشورهای متعددی برای این کار انگیزه داشته‌اند: روسیه، آلمان، اوکراین، لهستان، بریتانیا و ایالات‌متحده. انگستان، انگشت اتهام خود را کماکان به سوی روسیه نشانه رفته و مسکو نیز امریکا و انگلیس را عامل این خرابکاری دانسته است.