در ماه می، کنگره بودجه تکمیلیِ ۴۰ میلیارد دلاری را برای کمک به اوکراین و مقابله با پیامدهای جهانی جنگ تصویب کرد... مقداری بیش از آنکه بایدن خواسته بود، و بیش از بودجه دفاعی سالانه اکثر متحدان اروپایی.
اما حالا با گذشت قریب به شش ماه از آغاز جنگ، و عطف به چشماندازِ طولانی آن، حتی نزدیکترین متحدان بایدن نیز میپرسند که آیا امکانش هست که امریکا از این «بار» خسته شده باشد؟
رئیسجمهور فعلی، حالا از دونالد ترامپ نیز (در مقطع زمانی مشابه خودش) منفورتر شده است. تورم و قیمت بالای سوخت، قدرت مالی امریکاییان را تضعیف میکند. و جمهوریخواهان قرار است در انتخابات میاندورهای ماه نوامبر، به دستاوردهای مهمی دست یابند: انتظار میرود که آنها کنترل مجلس نمایندگان و احتمالاً سنا را در اختیار بگیرند.
کریس کونز، سناتور دموکرات و متحد نزدیک آقای بایدن _که گاهی با عنوان «وزیر امور خارجهی در سایه» نیز خطابش میکنند_ اخیراً تفسیری نوشته و از نمایش اتحاد ناتو در نشست سران آن در ماه گذشته در مادرید تجلیل به عمل آورده است.
در ادامه این بیانیه آمده: «من نگران تعهد مردم امریکا و رهبران منتخب آنها، به تداوم رویکرد تهاجمی فعلی هستم.» او در ۱۴ جولای به اکونومیست گفت: «ولادیمیر پوتین، رهبر روسیه، روی این موضوع که غرب تمرکزش را از دست بدهد، حساب کرده است.»
قرار است کمک به اوکراین تا پایان سال مالی در ۳۰ سپتامبر ادامه پیدا کند؛ اما هیچکس مطمئن نیست که منابع مالی کِی ته میکشند. تعدادی کمی بر این باورند که امکان تصویب بستهی بزرگ دیگری برای اوکراین، پیش از انتخابات میاندورهای در امریکا وجود دارد. و بسیاری نیز گفتهاند که پس از آن شرایط دشواری ایجاد خواهد شد.
یکی از کارکنان جمهوریخواه سنا میگوید: «نبرد سختی خواهد بود. جنگ اساساً تغییر کرده و وضعیت داخلی کشور نیز متفاوت شده است.»
با توجه به دوقطبیشدن حاد کشور، شاید تعجبی نداشته باشد که جمهوریخواهان نسبت به وقوع جنگی نیابتی از سوی یک دولت دموکرات بدبین باشند.
حالا شمار امریکاییانی که نسبت به آغاز جنگ در ماه مارس، آمادگی پرداخت هزینه اقتصادی برای حمایت از اوکراین را دارند، کمتر شده است.
نظرسنجی اخیری که دانشگاه مریلند انجام داده، نشان میدهد که شکاف میان دموکراتها و جمهوریخواهان رو به افزایش است. از میان دموکراتها، ۷۸ درصدشان سوخت گرانتر را میپذیرند، و ۷۲ درصد نیز تورم بیشتر را برای کمک به اوکراین تاب میآورند.
اما این درصدها در میان جمهوریخواهان تنها (به ترتیب) ۴۴ درصد و ۳۹ درصد است.
دستیاران کنگره میگویند که احتمالاً سه عامل بر حمایت از اوکراین تأثیر میگذارد:
اولی، چهره کنگره پس از دورههای میانی است. اگر جمهوریخواهان بتوانند یک یا هر دو مجلس را بازپس بگیرند، کدام جناح در حزب دست برتر را خواهد داشت؟ سازمانی مانند میچ مککانل، رهبر اقلیت سنا، که در ماه می، همکاران ارشد خود را برای دیدار با رئیسجمهور اوکراین به کیف برد؟...
... یا فداییان آقای ترامپ و شعار بومیگرایانه و دهن پُرکن او تحت عنوان: «بار دیگر امریکا را بزرگ کنیم»؟
آقای ترامپ هنوز هم بخش زیادی از حزب خویش را تحت کنترل دارد. او آخرین بسته کمکی به اوکراین را محکوم کرده و گفت: «دموکراتها در حالی دارند ۴۰ میلیارد دلار دیگر را روانه اوکراین میکنند که والدین امریکایی، برای تأمین تغذیه فرزندانشان با مشکل مواجه شدهاند.»
چنانچه ترامپ در هفتههای آتی قصد خود را برای نامزدی مجدد در انتخابات ریاستجمهوری ۲۰۲۴ اعلام کند، حزبش بار دیگر پرشور و حرارت خواهد شد.
در همین حال، ویکتوریا اسپارتز، یک جمهوریخواه اوکراینیالاصل در مجلس نمایندگان، دردسر تازهای ایجاد کرده است: او که از آقای بایدن خواسته بود در اوکراین قاطعانهتر عمل کند، اخیراً برخی دستیاران آقای زلنسکی را به فساد متهم کرده است.
روبن گالیگو، نماینده دموکرات مجلس نمایندگان امریکا در توئیتی نوشت: «واقعیت این است که اگر جمهوریخواهان در سال ۲۰۲۲ مجلس نمایندگان را به دست گیرند، حمایت امریکا از اوکراین متوقف خواهد شد.»
او پیشبینی کرد که رهبران جمهوریخواه نمیتوانند ترامپگرایانی چون مارجوری تیلور گرین، و مت گاتز را از «دیکتهکردن سیاست اوکراینی ما» بازدارند. آقای گاتز نیز در پاسخ گفته بود: «روبن درست میگوید.»
اریک ادلمن، از مقامات ارشد سابق پنتاگون در دوران جورج دبلیو بوش، میگوید: «اینجور لافزنی، به ریختهگریِ آرزو میماند.»
ملتزمین ماگا (make America great again)، هنوز در اقلیتِ جمهوریخواهانِ کنگره هستند، اما ممکن است پس از انتخابات میاندورهای بر شمارشان افزوده شود.
و اگر آنها سهم بیشتری از جمهوریخواهانِ مجلس نمایندگان را به خود اختصاص دهند (جایی که سرمنشأ صورتحسابهای مخارج نیز هست)، و به ویژه اگر توازن قوا را حفظ کنند، ارائه کمکهای بیشتر به اوکراین سختتر خواهد شد.
کوین مککارتی، رهبر جمهوریخواه مجلس نمایندگان، آقای زلنسکی را «وینستون چرچیل امروزی» میخواند. اما کمتر کسیست که انتظار داشته باشد او مقاومت چندانی در برابر جناح راست ترامپ از خود نشان دهد.
فشار بر سنا افزایش خواهد یافت؛ چه این فشار از سوی دموکراتها کنترل گردد و چه تحت کنترل جمهوریخواهان مککانل باشد... هدف چیزی نیست جز رامکردن افراط در دنیای ماگا.
آقای ادلمن میگوید که موضوع اوکراین، «جانشینی جهت نبرد بزرگتر برای روح حزب جمهوریخواه است.»
دومین عامل، میزان تمایل متحدان، جهت تداومیافتن حمایت از اوکراین در مقابله با روسیه است. آقای کونز میگوید اولین سؤالی که از من میشود این است: میزان همکاری شرکای اروپایی چقدر است؟
او خاطرنشان میکند که برای اکثر امریکاییان، اوکراین در سوی دیگر کره زمین است. [در این معنا که: تا حدی که روی کره زمین امکانِ فاصله داشتن وجود داشته باشد، دور است. م.]»
حال آنکه کشورهای اروپایی به تهدیدات نظامی روسیه نزدیکترند و در برابر خطر تشدید تنشها، و از دستدادن منابع انرژی روسیه و سرریز پناهندگان به کشورهاشان، آسیبپذیری بیشتری دارند.
شاید قابلتوجهترین عامل، عامل سوم باشد: پیشرفت در میدان جنگ. اگر دولت بایدن بتواند نشان دهد که اوکراینیها بیشتر در حال پیشروی در میدان جنگ هستند، تا پسروی، حمایت از این کشور برایشان کار راحتتری خواهد شد.
اما آنچه بسیار محتمل به نظر میرسد، یک درگیری طولانیمدت است. اوکراین اخیراً با استفاده از هیمارها (یا همان سامانههای موشکی توپخانه با تحرک بالا)ی عرضهشده از سوی امریکا، و نیز یک پرتابگر موشک هدایتشونده، در حمله به پستهای فرماندهی و انبارهای مهمات در پسِ خطمقدم روسیه موفق عمل کرده است...
... اما در عینحال نیروهای اوکراینی، شدیداً مورد هجوم روسها نیز بودهاند و در لاک دفاعی فرو رفتهاند... تازه اگر نخواهیم اسمش را عقبنشینی بگذاریم.
خواست بایدن در این جنگ، واضح نیست. دولت او حرف از کمک به اوکراین برای «پیروزی» را متوقف کرده، و حالا از جلوگیری از شکست صحبت میکند.
هیمارها را حالا در بستههای کوچکِ چهار پرتابگر در یکزمان تحویل میدهد. (ادعایش هم این است که برای آموزش نیروهای اوکراینی به زمان نیاز دارد.)
اما نگرانی اصلی بایدن، جلوگیری از وقوع درگیری مستقیم میان ناتو و روسیهی واجد سلاح هستهای است.
امریکا خواستار تضمینهایی شده است که gmlrs (سیستم موشک پرتاب چندگانه هدایتشده)، با برد ۸۴ کیلومتری (که توسط هیمارها ارائه شده است) خاک روسیه را هدف نخواهند گرفت.
تاکنون نیز از تأمینِ انواع مهمات atacms (سامانه موشکی تاکتیکی ارتش) که بردی در حدود ۳۰۰ کیلومتر دارند، خودداری کرده است.
به نظر عدهای، این جنگ پیروزیناپذیر است. آنها میگویند که دولت بایدن باید برای دستیابی به توافقی دیپلماتیک دست بجنباند.
اما برای حامیان اوکراین، چه دموکرات باشند و چه جمهوریخواه؛ پاسخ این است که «بایدن باید عجله کند و پیروز شود.» باید که به اوکراین کمک نظامی بیشتری داده و این کار را هم در اسرع وقت انجام دهد. و پذیرای ریسک بیشتری هم باشد.
آقای ادلمن، هشداری به تیم بایدن داده است: «اگر آنها فکر میکنند که این جنگ به بنبست رسیده؛ یعنی عملاً با این تصور از اقدام بیشتر خودداری میکنند، باید بدانند که چیزی جز شکست در انتظارشان نیست. کما اینکه بدین ترتیب حمایت عمومی را نیز در دل امریکا از دست خواهند داد.»
پرسش افکار عمومی به بهانه چالش با کریمی قدوسی
بررسی تامین حقابه هیرمند در گفتگوی فراز با مسعود امیرزاده
اینفوگرافیک
هفتخوان خرید گوشیهای اپل در ایران