آبله میمون، یک ویروس منتقلشده از حیوان به انسان و با علایمی مشابه به بیماری آبله است. آبله میمون در انسان برای اولین بار در سال ۱۹۷۰ در جمهوری دموکراتیک کنگو در یک پسر ۹ ماهه دیده شد. بعدها به کامرون، جمهوری آفریقای مرکزی، گابن، ساحل عاج، نیجریه، سیرالئون و سودان جنوبی نیز سرایت کرد. از سال ۲۰۱۷، نیجریه با بیش از ۵۰۰ مورد مشکوک و ۲۰۰ مورد تایید شده و مرگ و میر حدود ۳٪ شیوع گستردهای را تجربه کرده است.
در سال ۲۰۰۳، اولین شیوع آبله میمون خارج از آفریقا، در ایالات متحده آمریکا و در تماس با سگهای خانگی آلوده ثبت شد. حالا با شیوع جهانی این ویروس، اولین مورد ابتلا در شهر اهواز ایران نیز مشاهده شد.
فاصله زمانی ابتلا تا شروع علایم به طور معمول بین ۶ تا ۱۳ روز است.
تورم غدد لنفاوی وجه تمایز اصلی در تشخیص آبله میمون و آبله است.
این علایم حدود ۲ تا ۴ هفته ادامه دارند. بیماریهای نقص سیستم ایمنی ممکن است منجر به پیامدهای بدتری در مبتلایان شود
واکسیناسیون قبلی آبله ممکن است تا ۸۵درصد از شدت عوارض آبله میمون بکاهد. واکسنهای نسل اول آبله، جز برای برخی از پرسنل آزمایشگاه یا کارکنان بهداشت در دسترس عموم نیست. یک واکسن جدیدتر از ویروس ضعیف شده، برای پیشگیری از آبله میمون در سال ۲۰۱۹ تأیید شد اما دسترسی به آن تقریبا غیرممکن است.
دارویی به نام «تکوویریمرات» برای درمان آبله میمون در سال ۲۰۲۲ از آژانس دارویی اروپا مجوز دریافت کرد. این دارو هنوز به طور گسترده در دسترس نیست. به طور کلی برای کاهش علائم و جلوگیری از عواقب طولانیمدت، مراقبتهای بالینی و تغذیه مناسب توصیه شدهاست.
تماس نزدیک با افراد آلوده، مهمترین عامل ابتلا به ویروس آبله میمون است. کادر درمان و اعضای خانواده در معرض خطر بیشتری برای ابتلا هستند. شستن مداوم دستها و استفاده از ماسک در فضای بسته میتواند خطر ابتلا را کمتر کند.
بررسی تامین حقابه هیرمند در گفتگوی فراز با مسعود امیرزاده
دیاکو حسینی در گفتوگو با فراز پاسخ موشکی و پهپادی به اسراییل را بررسی کرد
در گفتوگوی فراز با ناصر نوبری، آخرین سفیر ایران در شوروی بررسی شد:
اینفوگرافیک
هفتخوان خرید گوشیهای اپل در ایران