کمیته‌ مجازات، صد سال بعد!

تابستان سال ۱۲۹۵ خورشیدی بود که در زیرزمین خانه میرزاابراهیم خان منشی‌زاده، هسته اولیه سازمانی کوچک و مخفی ریخته شد که نامش را کمیته مجازات گذاشتند. به جز منشی‌زاده، اسدالله‌خان ابوالفتح‌زاده و نظرخان مشکات الممالک نیز، عضو هیئت مؤسس کمیته مجازات بودند. این سه تن، در آن نیمه شب تابستانی، با هم قرار گذاشتند که دشمنان ملت را با ترور، از سر راه بردارند؛ لااقل، ادعایشان این بود. صحنه‌هایی از فیلم هزاردستان که در سال ۱۳۷۷ در فیلم دیگری توسط علی حاتمی تجمیع شد، هیبت کمیته مجازات که مخوف ترین گروه عصر مشروطه بود را تداعی می‌کند. تصاویر، قابلیت تصور تاریخ را دارد. گلوله‌ها به سینه‌اش می‌نشیند. او میرزاعبدالحمید ثقفی است. ملقب به متین‌السلطنه. معلوم بود عاقبتش همین می‌شود. به او اخطار داده بودند تا با کمیته مجازات در نیفتد. ترور او را در هزاردستان علی حاتمی در حال خواندن خطابه دیدیم. اما در واقعیت، او در دفتر کارش کشته شد نه هنگام سخنرانی؛ روز یکم خرداد ۱۲۹۶ خورشیدی در خیابان سی‌تیر تهران که قوام‌السلطنه نام داشت.

صد سال بعد، خوزستان!

حال بیش از یک قرن از ترور خونین خیابان سی تیر گذشته و این‌بار در قلب خوزستان، مجید عبدالباقی، برادر حسین عبدالباقی، مالک برج متروپل در پارکینگ منزل خود هدف حمله مسلحانه قرار گرفت. اقدامات پزشکی برای نجات جان او نتیجه بخش نبود و او در اثر شدت جراحات وارده فوت کرده و ضاربان نیز دستگیر شده‌اند. دستاورد این حمله اما چیست در حالی که چوبۀ‌دار در انتظار قاتلین است و اگر خود از مصیبت‌دیدگان متروپل باشند داغ دیگری بر خانواده  می‌نشانند؟ حتی اگر برادر هم در پروژه‌های عبدالباقی اصلی شریک و منتفع بوده و مردم به روند رسیدگی قضایی اعتماد نداشته و خود دست به کار شده‌اند، این مساله از منظر امنیتی و اعتماد اجتماعی مطلقا علامت خوبی نیست. گویی ایران به تاریخی غریب سنجاق شده، در مرداب ناامیدی گرفتار مانده و مردمان آن لشکر خستگانند.ترور اگر ثمره سمی همین جامعه باشد، اگر به قول لنین، نتیجه ناامیدی قشر متوسط باشد، باید از آن بر حذر بود‌. که ریشه های این درخت آتش نگیرد...