ماه دی در تاریخ معاصر ایران با نام زنی عجین شده هست که در فضای مردسالار ادبیات دهه چهل شمسی ، ساده و رها شعر می سرود و خلاف جهت قواعد پدرسالاران شعر و ادب حرکت می کرد. زنی تنها که سی و چند سال در آستانه فصلی سرد زیست. زیستنی که در سروده هایش بازتاب پیدا کرد و از او زنی ساخت که حتی نیم قرن پس از مرگش نیز هنوز جنجال از کالبد نامش پر نکشیده است؛ دی ماهِ طلوعِ فروغ فرخزاد است. اولین شعر فروغ، بزرگترین حس ندامت او در دوران نویسندگیست؛ شعر گناه که توسط فریدون مشیری در مجله «روشنفکر» چاپ شد. شعری که گفته شده اعتراف فروغ به گناه بود. گناهی که در جریان سفرهای فروغ از اهواز به تهران با فردی به نام ناصر خدایار، سردبیر نشریه روشن فکر و کمی قبل از طلاق فروغ و شاپور شکل گرفت. شعری که فروغ را نقل محافل ادبی کرد و او را به مرز خودکشی رساند...
دیاکو حسینی در گفتوگو با فراز پاسخ موشکی و پهپادی به اسراییل را بررسی کرد
در گفتوگوی فراز با ناصر نوبری، آخرین سفیر ایران در شوروی بررسی شد:
هفتخوان خرید گوشیهای اپل در ایران
با سپاس