دردسر تازه امانوئل مکرون

امانول مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، پس از دور اول رأی‌گیری در انتخابات پارلمانی در دوازدهم ژوئن، حالا در حال مبارزه برای حفظ اکثریت پارلمانی خویش است.

نتایج اولیه نشان می‌دهد که ائتلاف میانه‌روی او، آنسامبل، از دست گروه‌های چپ رادیکال ژان لوک ملانشون، اتحادیه جدید اکولوژیکی و اجتماعی مردمی (NUPES)، آسیب دیده است. به نظر می‌رسد که هر دوی ایشان حدوداً یک‌چهارم آراء مردمی را به دست آورده‌اند.

تحت سیستم پیچیده دو‌_‌دور فرانسه، پیش‌بینی می‌شود که آنسامبل، کرسی‌های بیشتری را به نسبت NUPES از آنِ خود کند.

اما پیش‌بینی‌های انجام‌گرفته در عصر رأی‌گیری توسط ایپسوس (یک گروه نظر‎سنجی)، نشان می‌دهد که با این حال ائتلاف مکرون جایگاه خود را از دست داده و ممکن است تنها ۲۵۵ تا ۲۹۵ کرسی را در مجمع ملی و در دور دوم رأی‌گیری‌ها در نوزدهم ژوئن از آنِ خود کند.

آی‌فوپ نیز به ائتلاف مکرون، دامنه‌ای کمی بالاتر از ۲۷۵ تا ۳۱۰ کرسی اختصاص می‌دهد.

آستانه‌ی پایینیِ (زیرین) تخمین‌خورده در هر دوی پیش‌بینی‌ها گواه آن است که متحدان رئیس‌جمهورِ منتخب، کمتر از ۲۸۹ کرسی را (که برای کسب اکثریت لازم است) تصاحب خواهند کرد.

دور دوم، در بخش عمده‌ای از ۵۷۷ حوزه انتخابیه فرانسه، نامزدهای آقای مکرون را در مقابل کاندیداهای ائتلاف ملانشون قرار خواهد داد؛ که شامل سوسیالیست‌ها، کمونیست‌ها و سبز‎ها می‌شوند.

آتش‌افروز ۷۰ ساله‌ای که می‌خواهد فرانسه را از ناتو خارج کند و هوگو چاوز، دیکتاتور فقید ونزوئلا را تحسین می‌کند، اتحادی نامحتمل را بر چپ متفرق فرانسه تحمیل کرده است. بسیاری از جناح چپ، رؤیای دیدن آقای ملانشون را به عنوان نخست‌وزیر بعدیِ آقای مکرون در سر می‌پرورانند.

نظر‎سنجی‌ها نشان می‌دهند که این موضوع تا حد زیادی نامحتمل است. گروه‌بندی آقای ملانشون، به نظر می‌رسد که جایگزین جمهوری‌خواهانِ راستِ میانه به عنوان اپوزیسیون اصلی شود.

اما حتی اگر آنسامبل نیز اکثریت خود را از دست بدهد، آقای ملانشون برای نخست‌وزیر شدن باید بتواند تمام احزاب مخالف را گردهم آورد. و این کار، با توجه به دیدگاه‌های افراطی او، کاری غیر‎ممکن به نظر می‌رسد.

هر نامزدی که در دور اول، لااقل ۱۲.۵ درصد از حمایت رأی‌دهندگان را کسب کند، به دور دوم راه می‌یابد.

انتظار می‌رود که هر وزیری، و از جمله خانم الیزابت بورن، در صورت انتخاب‌نشدن، استعفا دهند.

مارین لوپن، که در انتخابات ریاست‌جمهوری ماه آوریل از آقای مکرون شکست خورد، عصر خوبی را سپری کرد. تجمع ملی ناسیونالیست‌_‌پوپولیستی او (RN) ۱۹ درصد از آراء ملی را به دست آورد و انتظار می‌رود که ۲۰ تا ۴۵ کرسی را تصاحب کند؛ یعنی هشت کرسی بیشتر از پارلمانی که در شرفِ کناره‌گیری است.

خانم لوپن، همچنین موقعیت خوبی را برای حفظ کرسی خویش در منطقه پا دو کاله در اختیار دارد؛ چون در صدر آراء منطقه مزبور قرار گرفته است.

در همین حال، اریک زمور، رقیب راست افراطی، در همان دور اول، در حوزه‌ای که سن‌تروپه را شامل می‌شد، حذف گردید.

هفته پیشِ‌رو حالا عمدتاً به عرصه رو‎یا‌رویی بین میانه‌روهای آقای مکرون و ائتلاف جناح چپ آقای ملانشون تبدیل خواهد شد. و بسیاری از آن بستگی به این دارد که آراء نامزدهای حذف‌شده به کجا برسد.

برخی از حامیان جمهوری‌خواهان که نامزدهای آنها در بسیاری از حوزه‌های انتخابیه حذف شده‌اند، و به نظر می‌رسد که تنها ۵۰ تا ۸۰ کرسی را به دست آورده‌اند، توسط اتحاد آقای مکرون وسوسه خواهند شد.

خانم لوپن و آقای ملانشون، هر دوشان از سوی شهرک‌های صنعتی طبقه کارگر مورد حمایت قرار می‌گیرند.

خانم لوپن در شب انتخابات از رأی‌دهندگان خود در حوزه‌هایی که RN حذف شده بود، در‎خواست کرد که نه از او حمایت کنند و نه از آقای مکرون. هرچند بدون شک برخی او را کاملاً نادیده خواهند گرفت.

مشارکت ۴۷ درصدی در دور اول، در مقام مقایسه با ۴۹ درصد مشارکت در سال ۲۰۱۷، کمترین میزان ثبت‌شده در انتخابات پارلمانی بود. و این نشان از کمپینی است که تاکنون نتوانسته است افراد را جلب خود کند...

در حالی که آقای مکرون نیز عملکردی خاموش داشته و به نظر می‌رسید که به انتخابات به عنوان مهر تأییدی بر ریاست‌جمهوری‌اش نگاه می‌کند.

این هفته باز هم عاملی انحرافی در برنامه‌های کاری مکرون وجود خواهد داشت: در ۱۴ ژوئن، رئیس‌جمهور قرار است از سربازان فرانسوی مستقر در رومانی به عنوان بخشی از عملیات ناتو و بعد مولداوی دیدن کند. شاید تغییر رویکردی احتمالی در مورد اوکراین نیز در برنامه‌ها وجود داشته باشد.