پشت‌پرده ویژه‌نامه «ایران» برای حاج محمود کریمی چیست؟

در خیابان تیراندازی می‌کند. مقامات ارشد مملکت را بی‌عرضه و بی‌غیرت می‌خواند. در نوحه‌ای، از قمار فردی مست با یکی از امامان شیعه می‌گوید بدون آن که نگرانی از برخوردهای احتمالی داشته باشد. ارتباط نزدیک با متهمان به فساد مالی دارد با این حال، یک روزنامه دولتی که ۲۸ سال است با پول بیت‌المال اداره می‌شود، برای او ویژه‌نامه ۱۶ صفحه‌ای منتشر می‌کند! سوال اینجاست آیا محمود کریمی را فارغ از تمام حواشی زندگی‌اش، می‌توان تنها به عنوان یک مداح که البته هنر مذهبی‌اش انکار ناپذیر است، در مطلب روزنامه «ایران» شناخت؟ و آیا اساسا رسالت یک روزنامه که مدعی بازتاب صدای حقیقت‌جوی مردم است، چنین  معنی می‌شود که چهره‌های متبوع قدرت حاکم را هرازچندگاهی برای مردم بازآفرینی کند؟

مداحی و جریان انحرافی!
 

مداحی در ایران، سال‌هاست که از شان و منزلت اجتماعی خود فاصله گرفته است. بله! مداح هم انسان است و قرار نیست مانند چهره‌ای که تاکنون در رسانه‌های سراسری نشان‌مان دادند، به دلیل کثرت صفات مثبت، تنها بتوان در آسمان‌ها جست‌وجویش کرد. اما انتظار می‌رفت مداحی که برچسب سنگین اهل‌بیت را با عنوان خود حمل می‌کند، به واسطه انتصاب به ایشان، از هرآنچه انحراف تلقی می‌شود، فاصله داشته باشد یا در این امر اهتمام بورزد!

اما دست کم طی دو دهه اخیر این مهم در حد همان انتظار باقی ماند و حتی به صورت تلویحی، از سوی یوسف ارجونی، رئیس بسیج مداحان کشور تایید شد. چنانچه او در مصاحبه‌ای که در سال ۹۸ انجام داد درباره ارتباط ویژه برخی از مداحان معروف و رسانه‌ای با مفسدین اقتصادی گفت: «این به خاطر دنیاطلبی این دسته از مداحان است. مداحان با این افراد ارتباط داشتند و از آن‌ها ۲۰۰ میلیون و ۳۰۰ میلیون پول می‌گرفتند. یکی از همین آقایان که با این افراد ارتباط داشت می‌گفت من به اندازه هیکلم طلا دارم! خانه‌های آن‌چنانی و ماشین‌های گران‌قیمت دارند که خودشان و همسرانشان سوار می‌شوند. امام حسین (ع) ملعبه‌ای شده در دست ما مداحان که پول دربیاوریم‌. البته این‌ها اقلیت و بسیار کم هستند، اما همین اقلیت برای همه مداحان چالش درست کرده‌اند.».

البته ارجونی نامی از این مداح نبرده و نگارنده نیز قصد ندارد به دلیل استفاده از کلید واژه «مفسدین اقتصادی» توسط ارجونی، ذهن را به سمت حسن رعیت و ارتباط او با برخی از مداحان از جمله محمود کریمی متمایل کند.

روزنامه ایران و بازسازی یک تصویر
 

«حاج محمود هیچ‌وقت دنبال دیده شدن نیست»، «حاج محمود از آجر نان درمی‌آورد»، «حاج محمود از سرمایه‌های کشور است»، «حاج محمود یکی از مداحان خوش‌اشک است و واقعا خودش را برای امام حسین خرج می‌کند»، «ایده‌های نابی که حاج محمود اجرا می‌کند از نور اهل بیت به او الهام می‌شود»؛ این سطرها، جمله‌های کلیدی است که در ویژه‌نامه روزنامه «ایران» درباره محمود کریمی گل‌درشت‌تر از سایر اظهارات پیرامون او به چشم مخاطب کشیده شده است. قضاوت درباره صحت این جملات دور از اخلاق و هدف این گزارش است. اما با توجه به تصویر متفاوتی که از کریمی در اذهان عمومی باقی است و هیچ‌گاه تلاشی از جانب شخص او برای ترمیم آن صورت نگرفته، آیا چنین تصویرسازی‌های دور از ذهنی، بیشتر به شکاف شخصیتی موجود از کریمی در تفکر مردم دامن نمی‌زند و حتی اعتبار روزنامه منتشر کننده را زیر سوال نمی‌برد؟

قانونی که در مقابل خواص رئوف است!
 

محمود کریمی همان کسی است که اسلحه‌کشی او در اتوبان بابایی و در سال ۹۲، طبق آیه «کل من جرد السلاح لاخافه الناس»، از سوی احمد محسنی گرکانی، رئیس وقت دیوان عالی کشور «محاربه» تعریف شده بود. هرچند یک سال بعد، شاکی رضایت داد، به همین سادگی!

البته تنها اینجا نبود که ضمانت اجرایی یک قانون به محمود کریمی برخورد کرد اما بازگشت! در سال ۱۳۹۴ و در مراسم تشییع جنازه غواصان شهید شده در عملیات کربلای ۴، که با وجود شواهد لو رفتن عملیات، انجام شد و به شهادت صدها سرباز ایرانی انجامید، کریمی به حسن روحانی و علی لاریجانی حمله کرد و بدون نام بردن، آن‌ها را «بی‌عرضه» و «بی‌غیرت» خواند! البته برخی از جراید کشور این سخنان را «کاسبی با شهدا»، «سو استفاده از حضور گسترده مردم به نفع خویش» و «توهین به رئیس جمهور منتخب مردم» قلمداد کردند. از جمله روزنامه «ابتکار» این اظهارات علیه رئیس‌جمهوری و رئیس مجلس را توهین‌آمیز خواند و اظهار کرد: «آنچه این مداح در مراسم بر زبان آورد، براساس قانون مجازات اسلامی مصداق هتک حرمت و توهین به مسئولان قوه مجریه و قوه مقننه محسوب می‌شود که حتماً قابل برخورد قانونی است». البته ما نیز باید اضافه کنیم که توهین به مردم و توهین به منتخب مردم هر دو تعرض به حقوق مردم محسوب می‌شود. پس طبعا انتظار می‌رفت قانون در برابر آن بی‌تفاوت نباشد. با این‌حال قانون اینجا هم سکوت اختیار کرد!

سال ۹۸ محمود کریمی در روضه‌خوانی که از شبکه دوم تلویزیون ایران به‌طور زنده پخش شد، داستان شخصی مست و قمارباز را بازگو کرد که پس از برخورد با دختر پیامبر و امام سوم شیعیان از نظر اخلاقی تغییر می‌کند. شاید تصور کنید نوحه‌خوانی که از قمار فردی مست با یکی از امامان شیعه می‌گوید، به دلیل توهین به مقدسات مردم، باید مجازات شود. همانطور که طی سال‌ها افراد محکوم به این جرم، مشمول حبس‌های طولانی یا حتی اعدام نیز شدند‌. هرچند کریمی هرگونه توهینی را رد کرد (که انتظار همین هم می‌رفت)، اما این مساله بار دیگر نشان داد که قانون ایران در مواجهه با خواص چقدر رئوف و بخشنده است!

گزارش فوق تنها روایت بخشی از یک دهه زندگی محمود کریمی است که در ویژه‌نامه‌ روزنامه «ایران» عمدا یا سهوا از قلم افتاده است. مسیر برنامه‌ریزی شده‌ای که پیش از این روزنامه، رسانه‌ملی نیز نسبت به نمایش صورت و سیرت مداحان پیش گرفت تا تصویر آن‌ها را نزد مخاطب بازآفرینی کند‌. مسیری که می‌خواهد مداحان را نیز مانند روحانیان، شخصیت‌هایی دست‌نیافتنی و تافته‌های جدا بافته از مردمی نشان دهد که به واسطه ذات انسانی، ممکن است مرتکب خطا هم شوند. حال آنکه این قدیس‌نمایی و تصویرسازی کلیشه‌ای‌ از چهره‌های متبوع قدرت، تاکنون نتیجه‌ای جز دوری مردم از این طیف نداشته است!