اِسلاوُی ژیژِک، برگردان: سپیده جدیری
«من هم» دیگر آن چیزی نیست که سابق بر این بود. این جنبش به مسائل اجتماعی واقعی نمیپردازد. «من همی»ها تمام مدت دربارهی سکس حرف میزنند. حال آنکه «من هم» به واقع دربارهی سکس نیست. «من هم»ها به سکس، تنها از خلالِ منشور قدرت نگاه میکنند.
اگرچه که از منظر اصولی، ما باید از جنبش «من هم» حمایت کنیم، چرا که رخدادی شگرف به شمار میآید، این الگوی ابتدایی روابط بین جنسها که شاید حتی پیش از پدید آمدن جامعهی طبقاتی در تاریخ، در جوامع قبیلهای شکل گرفته باشد؛ یعنی همین نقش سلطهگر مردان و این قبیل مسائل، امروزه به تدریج دارد از بین میرود و چیزی اساساً تازه دارد پدید میآید اما درست به همین دلیل، ما باید با جنبش «من هم» بسیار هوشیارانه و در عین حال، منتقدانه برخورد کنیم.
میدانید نکتهی مهم در این خصوص چیست؟ زنان سیاهپوستی که ده سال پیش جنبش «من هم» را آغاز کرده بودند و اصلا آنها بودند که عبارت «من هم» را برایش پیشنهاد داده بودند، اکنون تبدیل به صدای منتقد «من هم» شدهاند و حرفشان این است که: «من هم» دیگر آن چیزی نیست که سابق بر این بود. «من هم» قرار نبود صدای سلبریتیهایی مثل رُز مکگاون و دیگر ستارههای هالیوودی باشد که چون در حرفهشان خیلی موفق نبودند، دست به این اعتراض زدند. بلکه «من هم» در واقع، جنبش تودهای عظیمِ زنان بود؛ در وهلهی اول، جنبش زنان سیاهپوستی بود که بابت مصائب و استثمار شدنِ هر روزهشان اعتراض داشتند و در مورد آن در فضای عمومی دست به افشاگری میزدند. هنگامی که «من هم» فراگیر شد، طبقهی متوسطِ رو به بالا آن را مصادره کرد. و کلِ جنبهی طبقاتی این جنبش، یعنی سیاهانِ استثمارشده، زنان طبقهی کارگر و غیره و غیره، و عظمتِ این جنبش، به تمامی از بین رفت.
منبع : باشگاه زنان
دیاکو حسینی در گفتوگو با فراز پاسخ موشکی و پهپادی به اسراییل را بررسی کرد
در گفتوگوی فراز با ناصر نوبری، آخرین سفیر ایران در شوروی بررسی شد:
هفتخوان خرید گوشیهای اپل در ایران