گزارشها حاکی از این است که بیشترین میزان بدهیهای خارجی ایران متعلق به دولت احمدی نژآد بوده است. بیشترین میزان بدهی خارجی ایران در اسفندماه سال ۱۳۸۶ به رقم ۲۸ میلیارد و ۶۴۷ میلیون دلار ثبت شده است. بررسی آمارهای بانک مرکزی از سال ۱۳۸۳ تا پایان تیرماه سال جاری نشان میدهد که بدهی خارجی ایران از رقم ۱۲ میلیارد و ۵۰ میلیون دلار در فروردین سال ۱۳۸۳ به رقم هفت میلیارد و ۱۷۳ میلیون دلار در تیر ماه سال ۱۴۰۱ رسیده است. بنابراین، بدهی خارجی ایران در این مدت به میزان ۶۷.۹ درصد کم شده است.
در اسفندماه سال ۱۳۹۳ بدهی خارجی ایران به ۵ میلیارد و ۱۰۷ میلیون دلار رسیده که کمترین رقم ثبت شده از این بدهی در مدت زمان مورد بررسی بوده است. ایران با داشتن کمی بیش از ۵میلیارد دلار بدهی در جایگاه صد و دهمین کشور بدهکار جهان قرار گرفته است که نسبت به بدهی کشورهای دیگر تقریبا هیچ محسوب میشود. در مقایسه با شهروندان کشورهایی نظیر سوئیس و سنگاپور که بدهی بالای ۲۰۰ هزار دلار دارند و حتی نسبت به سرانه بدهی مردم آمریکا که بیش از ۹۱ هزار و ۳۰۰ دلار است، نرخ بدهی تنها ۹۴ دلار به ازای هر شهروند در ایران نیز عملا صفر محسوب میشود. اما علت این کاهش چه بوده؟ آیا کاهش میزان بدهیها لزوما نشانه خوبی است؟
بر اساس آمارهای موجود، بدهی خارجی کشور در سال ۷۲ بیش از ۲۳ میلیارد دلار بوده است که تا سال ۷۵ روند نزولی داشته است. آمار سالهای قبل از ۷۲ در دسترس نیست. خاتمی رئیس دولت اصلاحات در حالی دولت را با بدهی خارجی ۱۷ میلیارد دلاری تحویل گرفت که توانست در پایان سال ۷۶ این رقم را به۱۲.۶ میلیارد دلار کاهش دهد و روند نزولی بدهی خارجی در دولت اصلاحات تا سال ۸۰ به رقم ۷.۲ میلیارد دلار ادامه داشت، ولی از سال ۱۳۸۱ روند بدهی خارجی مجدد صعودی شد تا اینکه در پایان سال ۱۳۸۳ رقم بدهی خارجی کشور به بیش از ۲۳ میلیارد و ۷۴ میلیون دلار رسید و این روند در دولت احمدی نژاد تا سال ۱۳۸۶ هم ادامه داشت.
بدهی خارجی مجموعه تعهدات ایجاد شده در نتیجه گشایش اعتبار اسنادی تسهیلات دریافتی از بانک جهانی و سایر سازمانها و نهادهای بینالمللی همچنین تامین مالی پروژههای از طریق فاینانس، پیش فروش نفت و اوراق قرضه بینالمللی را در برمیگیرد. نسبت بدهیهای خارجی ایران به تولید ناخالص داخلی رقم پایینی به شمار میرود و مقایسه شاخص نسبت بدهی خارجی ایران به تولید ناخالص داخلی با سایر کشورها نشان میدهد که ایران در زمره کشورهایی است که کمترین میزان بدهی خارجی را در جهان دارد.
کشوری به سراغ استقراض از بانکها و کشورهای خارجی میرود که یک اقتصاد پویا داشته باشد، از تمام منابع خودش با بهرهوری بالا به خوبی استفاده کرده و هنوز ظرفیت رشد و پیشرفت دارد اما نمیتواند تامین سرمایه کند. استقراض از منابع خارجی در این شرایط میتواند سرعت رشد و شکوفایی اقتصادی را تسریع کند، اما در شرایط اقتصادی مانند ایران بدهی میتواند یک مانع جدی برای پیشرفت بهشمار رود.
یکی از دلایل کاهش بدهیهای ایران هم این است که به علت تحریمها رابطه بانکی ایران با بانکهای خارجی قطع است، درحالی که معمولا بدهیهای خارجی ایران بهدلیل تعهدات السی بوده است. ایران هیچگاه بدهی خارجی براساس وام نداشته است. در حالحاضر نیز تحریمها روابط بانکی ایران را محدود کرده و این مسئله باعث کاهش بدهی شده است.
دیاکو حسینی در گفتوگو با فراز پاسخ موشکی و پهپادی به اسراییل را بررسی کرد
در گفتوگوی فراز با ناصر نوبری، آخرین سفیر ایران در شوروی بررسی شد:
هفتخوان خرید گوشیهای اپل در ایران