ژانر کمدی در سینمای ایران سبقه ای بلند بالا و در اکثر مواقع مطلوب و قابل دفاع دارد؛ چه زمانی که کمدی براساس مولفههای سطحی خنده آفرین و گیشه ساز شکل گرفت و چه دورانی که از پرتو خلاقیت و نگاه هوشمندانه کارگردانها به فضای اجتماعی آثاری پیام محور تولید شد که خنده آفرین نیز بودند. آرام آرام و با توجه به تحولات عمیق فرهنگی، سیاسی و اجتماعی طی سال های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ مولفههایی چون شوخیهای دو پهلوی جنسیتی ، شوخی حساب شده با نیروی انتظامی، مسایل عرفی و نگاه جناحی حاکم بر مناسبات سیاسی، داشتههای درونی آثار کمیک شدند. با این حال سینمای کمدی ما از «دایی جان ناپلئون» ناصر تقوایی گرفته تا «فیلمهای صمد» اثر پرویز صیاد و تا به امروز که آثار متفاوت تری را شاهد هستیم، همگی به ما توان بازاندیشی و تأمل درخود و در جامعه معاصر ایران را بخشیده است، که در نهایت میتوان آن را شیوهای از اندیشیدن و تجربه کردن دنیای مدرن قلمداد کرد.
پرسش افکار عمومی به بهانه چالش با کریمی قدوسی
بررسی تامین حقابه هیرمند در گفتگوی فراز با مسعود امیرزاده
دیاکو حسینی در گفتوگو با فراز پاسخ موشکی و پهپادی به اسراییل را بررسی کرد
اینفوگرافیک
هفتخوان خرید گوشیهای اپل در ایران