«اگر به اندازه کلاهم جا داشته باشم، می‌مانم و مقاومت می‌کنم»؛ این جمله مردی است که مرگش زیر سایه حملات یازده سپتامبر قرار گرفت. می‌گویند «بن لادن»، ترور این مرد را به عنوان هدیه‌ای به طالبان داد تا متحدانش را مطمئن‌تر کند. امروز، ۱۸ شهرویورماه، سالگرد ترور احمد شاه مسعود است...

شمردم. ۲۱ نفر بودند. لابد روی آن یکی چرخ هواپیما هم، ۲۱ نفرِ دیگر نشسته بودند. یکی دو تاشان رو به دوربین دست تکان می‌دادند. تصویر آن‌قدر وضوح ندارد که بتوانی «زوم» کُنی و روی صورت آدم‌ها دقیق بشوی؛ خطوط چهر‌ه‌‌شان را با جزییات ببینی، لبخندها را بشماری و در چشم‌ها زُل بزنی...

اینجا همه چیز غلیظ است. غلیظ و بیشتر وقت‌ها تلخ. معنی غلیظ و تلخ را تا «دَله قهوه» نخورده باشی نمی‌فهمی. حتا نوشابه‌ای که «علی تگری» در خیابان عامری از تشت یخ و آب برایت بیرون می‌کشد و به دستت می‌دهد هم انگار غلیظ‌تر از نوشابه‌های جاهای دیگر است.

«ما عربیم، خیانت نمی‌کنیم. بیعت ما خون ماست! تا خون‌مان نریزد، بیعت‌مان نمی‌شکند. اگر می‌خواستیم خیانت کنیم، صدام عربی نبود؟ می‌گفت بابا شما عربید، از منید، بیایید جداتون بکنم.» این را چهار و نیم صبح می‌گوید؛ در راه برگشت از ماهشهر.