گزارشی تحلیلی از بانک جهانی گویای آن است که ترکیبی از تحریم‌ها، مدیریت بد اقتصادی و نوسانات جهانی قیمت نفت در طول یک «دهه گمشده رشد اقتصادی» سبب شده حدود ۱۰میلیون ایرانی به تله فقر بیفتند. تحلیل بانک جهانی اولین ارزیابی رسمی این موسسه از فقر در ایران از زمان انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹است.

نرخ فقر در ایران هر سال بالاوبالاتر می‌رود و شبیه سیلابی جمعیت بیشتری از کشور را پایین می‌برد. سیلابی که با شروع دهه ۹۰ در کشور آغاز شد و پیشرانه اصلی آن تورم و کاهش ارزش پول ملی کشور بوده است. طبق آخرین آمار مرکز پژوهش‌های مجلس اعلام کرده که طی یک دهه نرخ فقر در کشور از ۱۹ درصد به بیش از ۳۰ درصد افزای پیدا کرده.

بررسی ها نشان می دهد در آبان ماه بالاترین تورم به ثبت رسیده به ثروتمندترین دهک جامعه تعلق دارد، این در حالیست که پایین ترین تورم ماهانه در ۳ دهک فقیر رخ داده است.

فرارو نوشت:بررسی ها نشان می دهد میانگین تورم ماهانه فقیر ترین دهک جامعه در یکسال گذشته حدود ۴ درصد برآورد شده که نسبت به مابقی دهک ها بالاتر است.

آخرین برآوردها حاکی از آن است که حدود یک‌سوم از جمعیت کشور نیز در فقر مطلق قرار دارند. در سال‌های اخیر، برخی سیاست‌ها برای کاهش جمعیت فقیر در نظر گرفته شده اما بالا بودن سطح تورم و کاهش رشد اقتصادی در یک دهه اخیر، باعث افزایش جمعیت فقیر کشور شده است.

«فرید زکریا» در مورد بحران های جهانی که توسط جنگ روسیه علیه اوکراین ایجاد شده می‌گوید. در حالی که کشورهای در حال توسعه با مشکلات سیاسی و اثرات دامنه‌دار اقتصادی مواجه هستند، جنگ اوکراین این مشکلات را تشدید می‌کند.

ما در کشوری زندگی می‌کنیم که ساختارهای غلطی در روابط اقتصادی آن شکل گرفته و این روابط به نوعی است که سبب شده در اقتصاد ما برای افراد صاحب قدرت و ثروت امکان استفاده از مزایای اقتصادی بیشتر فراهم باشد و به عبارت دیگر پول برای شما پول می‌آورد.

تاریخ ثابت کرده است تعطیلی‌های عمومی، بیزاری سیاسی را در اقشار فقیر افزایش می‌دهد.

یکی از بدترین سیاست‌هایی که دولت یک کشور در حال توسعه می‌تواند اتخاذ کند این است که شهروندان خود را از تأمین معاش محروم کند.

اشتهایی که امریکا به جنگ و درگیری داشته، حالا تحت تأثیر عواملی رو به نقصان می‌رود.