جامپ، وال، هایلایت، ددلاین، اوِرالی، آیتم و ده‌ها واژه دیگر، تند و بدون وقفه، از زبان مجری برنامه فوتبال برتر شبکه سه، پشت هم ردیف می‌شود. این روال نه فقط مختص این شبکه که متاسفانه در بسیاری از شبکه‌ها و برنامه‌های صداوسیما در حال تبدیل شدن به عادت است؛ نقضِ گاه و بی‌گاه زبان فارسی به عنوان پاره هویت ملی ایران در رسانه ملی آن. همان رسانه تک‌صدا و پرحاشیه‌ای که سال‌هاست نه در جهت منافع ملی گام برمی‌دارد و نه نماینده معتبری برای افکار عمومی و خصوصا منتقدان دلسوز خود است‌.

غفران بدخشانی متولد بهارستان بدخشان است. از ۱۳ سالگی به هلند مهاجرت و در آن کشور زندگی و تحصیل کرد اما ایرانی ماند. او تا مغز استخوان آغشته و آمیخته به رنگ و بوی تمدن پارسی است. بدخشانی علاوه بر شاعری، دانش آموخته مقطع لیسانس علوم سیاسی و دکترای فلسفه است. در میان کشکول دست‌نوشته‌هایش چندین کتاب ادبی و شعر هست از جمله «بهار بیداری»، «من ایرانم» «پشه‌های دُردی‌کش» اما نوشته‌هایی در حوزه اندیشه سیاسی نیز دارد که کتاب «نقدی بر ساختار نظام سیاسی در افغانستان» یکی از از آن هاست.

ماجرای فارسی صحبت نکردن کارمند تیپاکس در زنجان طی روزهای اخیر حاشیه‌های زیادی داشت. خانمی که برای پیگیری بسته پستی خود با تیپاکس تماس می‌گیرد، در اقدامی عجیب کارمند این شرکت از پاسخگویی به او جلوگیری می‌کند.

گفت‌وگوی زنده مازیار خسروی، سردبیر «فراز» با «جاوید احور» پژوهشگر زبان فارسی سه‌شنبه شب از صفحه اینستاگرام فراز به صورت زنده پخش شد. این گفت‌وگو با هدف بررسی سرنوشت فارسی‌زبان افغانستان پس از اتفاقات اخیر در این کشور و زیر نام «چرا نمی‌توان با طالبان در یک کشور زندگی کرد؟» پخش شد. آنچه می‌شنوید، صدای ضبط شده این گفتگوست که متن نوشتاری نیز ضمیمه آن شده است.