ایرانیان سده‌های پیش از میلاد با نفت و قیر آشنا بودند. آثار سامانه آب‌رسانی مجموعه چغازنبیل در حدود ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد نشان می‌دهد که ایرانیان با قیر و نفت آشنا بوده و از قیر برای آب‌بندی و سیستم تصفیه آب استفاده کرده‌اند (این دریچه‌ها هنوز موجود است). خبرهایی از استفاده از آب جوش، سرب داغ، مواد شیمیایی و گازهای سمی در تاریخ جنگ‌های ایرانیان و یونانیان نقل شده است. این مواد را در کوزه‌های در‎بسته نگهداری می‌کردند و در هنگام حمله بر سر دشمن می‌ریختند. حجم این مواد بسیار اندک بود و نگهداری و کاربرد آنها بسیارسخت و خطرناک. با این همه استفاده از گاز در تونل‌های زیر زمینی، به عنوان یک ابزار جنگیِ شناخته‌شده، مورد تردید است. چون بشر پس از دست‌یابی به علم زمین شناسی بود که به وجود گاز در لایه‌های زیر‎زمینی پی برد. استفاده از مواد گازی و شیمیایی در مقیاس یک تونل، مستلزم تجهیزات پیشرفته‌ای است که قبل از انقلاب صنعتی وجود نداشت. چون برای انفجاری در حجم یک تونل زیرزمینی باید حجم بالایی از یک گاز (مثلاً اتان)، با تجهیزات خاصی، به مایعی با حجم کم تبدیل شده و قابل حمل و انفجار شود. واقعیت مسلم دیگر اینکه: وجود گاز در لایه‌های زمین‌شناسی نزدیک غارها می‌تواند به سادگی سبب بروز یک انفجار دودزا و آتش‌سوزی شود.