صندوق جبران سرمایه مال‌باختگان بورس نه عملی است، نه علمی

این روزها شعارهای انتخاباتی نامزدهای ریاست جمهوری نظر بسیاری را به خود جلب کرده است شعارهایی که بدون هیچ تعارفی آغشه به عوام‌گرایی است و به‎ نظر می‌آید که برخی نامزدها در شعارهای پوپولیستی قصد دارند از یکدیگر سبقت بگیرند تا با این کار نظرات بیشتری را به‌سوی خود جلب کنند. یکی از این شعارها که به گفته تحلیل‌گران اقتصادی نمی‌تواند به اجرایی شدن نزدیک هم بشود طرح تاسیس «صندوق جبران سرمایه مال‌باختگان بورس» است که محسن رضایی، نامزد دوره سیزدهم ریاست جمهوری ابداع کننده آن است. طرحی که گفته می‌شود کپی شده از باز پرداخت پول سپرده‌گذاران موسسات مالی و اعتباری ورشکسته بود که در سال 97 حاشیه‌هایی بسیاری را به همراه داشت. باتوجه به اینکه منبع این صندوق مشخص نیست گویا محسن رضایی می‌خواهد از حساب دولت یا مردم این هزیه‌ها را پرداخت بکند.

به‌گزارش فراز، باتوجه به وضعیت کنونی بورس در ایران که مدتی است نتوانسته عملکرد مثبتی داشته باشد و نوسانات بسیاری داشته است برخی شعارها در همین رابطه منتشر می‌شود و شعار فرمانده سابق سپاه پاسداران هم در شبکه‌های مجازی دست به دست می‌شود. در این بین شاید بتواند نظر برخی از مالباختگان بورس که تعداد آنها کم هم نیست، به خود جلب کند ولی اگر از سوی دیگر به این موضوع نگاهی بیندازیم می‌بینیم ریسک‌پذیری یکی از شاخص‌ترین موضوعاتی است که در بازرا سرمایه وجود دارد و اگر قرار است هرکسی بدون ریالی ضرر وارد بازار سرمایه بشود می‌توان گفت که دیگر چیزی به‌عنوان بورس وجود خارجی نخواهد داشت.

حمید میرمعینی، تحلیلگر بازار بورس با انتقاد از شعارهای پوپولیستی محسن رضایی که می‌خواهد صندوقی برای مالباختگان بورس تاسیس کند به خبرنگار فراز می‌گوید: «در بازار سرمایه به همان اندازه که انتظار داریم سودهی داشته باشد به همان اندازه هم باید منتظر کاهش سرمایه هم باشیم. بازدهی و ریسک ۲ روی یک سکه هستند که در بورس جزو شاخصه‌های اصلی محسوب می‌شوند. در اقتصادهای توسعه یافته همه ابزارها برای سرمایه‌گذاری وجود دارد و با توجه به این ابزارها و بالا بودن آگاهی افراد چنین صندوق‌هایی وجود ندارد.»

او با اشاره به طرح انتخاباتی محسن رضایی ادامه می‌دهد : «چنین طرحی که دولت بخواهد هزینه مالباختگانی که در بورس سرمایه خود را از دست داده‌اند، را پرداخت کند نه عملی است و نه علمی و تنها یک تئوری غیر تخصصی محسوب می‌شود. در اقتصاد توسعه نیافته‌ای مانند ایران بهتر است افرادی که خود را اقتصاددان می‌دانند طرحی‌هایی را مطرح کنند که در سایر کشورهای موفق در عرصه اقتصادی به نتیجه رسیده است و با توجه به آن الگوها بتوانیم زیرساخت‌های اقتصاد ایران را بسازیم و اشکالات موجود را برطرف کنیم.»

این کارشناس بورس با ارائه پیشنهادی به محسن رضایی اضافه می‌کند : «بازار سرمایه جایی نیست که هر فردی بخواهد وارد آن بشود و این بازار مربوط به افرادی است که سرمایه‌ای دارند و می‌خواهند با توجه به ریسکی که می‌کنند مقدار آن را افزایش بدهند. در ایران تاکنون آگاهی‌رسانی نشده است تا افراد بدانند وقتی وارد بورس می‌شوند با چه چیزی روبه‌رو هستند. در کشورهای توسعه یافته اقتصادی شرکت‌ها مشاوری وجود دارند که به شهروندان کمک می‌کنند که با چه ریسکی و چقدر سرمایه وارد بورس شوند. بهتر است آقای رضایی چنین پیشنهادهی را مطرح می‌کرد.»

میرمعینی با اشاره به وضعیت بورس در ایران می‌گوید: «مسیر بورس در ایران مشخص است و نمی‌توانیم بگوییم که یک نفر بیاید و همه چیز را از صفر آغاز کند. این ساختار در طول سال‌ها شکل گرفته است و نیاز به اصلاحاتی دارد که با شعارهای اینچنین به جایی نخواهیم رسید. شاید بتوان گفت طرح سهام عدالت که در دولت احمدی‌نژاد آغاز شد حرکت مثبتی بود ولی نتوانستند آن را به‌خوبی اجرایی کنند ولی اکنون می‌بینیم فردی که خود را فارغ التحصیل علم اقتصاد می‌داند با شعارهای ناامید کنند قصد دارد نظارت را به خود جلب کند. با این شرایط نمی‌توانیم به آینده امیدوار باشیم.»