طرح «بنای ایران» در حد شوخی است

سازمان تامین اجتماعی یک نهاد عمومی و غیر دولتی بین نسلی با هویت اجتماعی که در گستره عمومی‌تری در جامعه با جامع‌ترین و محوری‌ترین وبنیادی‌ترین ارائه دهنده حمایت‌های اجتماعی است و تامین اجتماعی برمبنای اصول بیمه‌های اجتماعی اجباری بیشتر حاکم است بنابراین این نهاد استقلال اداری و مالی دارد و سه جانبه گرای (کارفرما کارگر و دولت) بر آن حاکم است و به نسل آینده نگاه دارد وتلاش می‌کند در فناوری و بیمه‌ها پیشرو باشد از دولت‌ها و کارگزارن توقع می‌رود اجازه بدهند نظام‌های چند لایه‌ی بیمه‌های اجتماعی جا بیفتد و روی ریل قرار بگیرد و در حال حاضر کُند حرکت می‌کند و متاسفانه بعضی نهاد‌ها در حال سنگ اندازی هستند.

فرشاد اسماعیلی حقوقدان و فعال حوزه کارگری در خصوص خبر طرح «بنای ایران» به خبرنگار فراز می‌گوید: «اتاق بازرگانی با همکاری یک نهاد دانشگاهی این طرح را برنامه ریزی کرده‌اند و این طرح کاملا غیر کارشناسی است و به نظر می‌رسد منافع ‌ذینفعان و کسانی که در فضای کسب و کار هستند را فراهم نمی‌کند و یک پیشنهاد ادغام تامین اجتماعی با سازمان امور مالیاتی را داده‌اند. این شاید خنده‌دارترین طرح‌های است که این روزها شنیده‌ایم.»

او با طرح سوالی مبنی بر اینکه چرا در این طرح به دیگر سازمان‌ها یا نهادها مراجعه نکرده‌اند ادامه می‌دهد : «از سال 83 که قانون ساختار تصویب شد تا به امروز اینچنین پیشنهاد ندیده بودیم. اگر دغدغه توازن و توازی وظایف یعنی تصادم و تصادف وظایف بین سازمان‌های حمایتی را دارند خیلی مصادیق واضح‌تری هستند که نیاز به ادغام دارند چرا نمی‌روند سراغ بهزیستی و ادغامش با کمیته امداد امام خمینی (ره) و هلال احمر یا چرا نمی‌روند سراغ توازی وظایف بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی و کمیته امداد امام خمینی (ره) و بهزیستی در بخش حمایت کمک‌های کالایی و نقدی برای محرومان و … اینها شباهت‌های زیادی باهم دارند و از یکدیگر کپی می‌کنند و عملکرد و ناکارآمدیشان مشخص است و دارای تشکیلات نیروی انسانی گسترده‌ی هستند و بخشی از بودجه کشور را هم به خودشان اختصاص می‌دهند. توجه داشته باشید که بخش قابل توجهی از هزینه‌هاشان را صرف تامین پرسنل خدمات اداری وپشتیبانی می‌شود.»

اسماعیلی با اشاره به علت این تحقیقات اضافه می‌کند: «مسئله این است که چرا سراغ این نهادها نمی‌روند از نظر تداخل وظایف؟ چرا سراغ تامین اجتماعی می‌روند؟ زیرا می‌خواهند هزینه‌های تولید را کاهش بدهند حالا این هزینه اگر مسئله پلیس اجتماعی، بین نسلی، بیمه شدگان و … باشد منافع کوتاه را درنظر می‌گیرند در حالی که ما در تامین اجتماعی منافع بین نسلی و منافع بلند را در نظر می‌گیریم و فکر نسل‌های آینده هستیم کلا موضوع این است که ما می‌کاریم تا دیگران برداشت کنند .»

این فعال کارگری با انتقاد از تصمیمات اتاق بازرگانی ادامه می‌دهد: «اتاق بازرگانی به فکر امروزش است و دنبال این است که امروز چه میزان سود می‌کند و امروز چقدر می‌تواند هزینه‌اش را کاهش بدهد. این جنگ بین نهادهای تجاری با نهادهای اجتماعی است و در نهایت نهاد اجتماعی تسلیم نهاد تجاری نخواهد شد و به‌خاطر اینکه نهاد اجتماعی هدفش و فلسفه‌اش حمایت است، ولی نهاد مالی و تجاری هدف نهاد فلسفه‌اش سود است. اینکه اتاق بازرگانی به‌دنبال کم کردن هزینه‌های خودش در حوزه اجتماعی است درست است زیرا کسب و کارهزینه اجتماعی دارد و همه‌ی کسب کارها قرار نیست فقط هزینه تجاری داشته باشند.»

اسماعیلی در پایان با اشاره به سرمایه‌ اصلی سازمان‌ها می‌گوید : «سازمان‌ها با نیروی انسانی طرف هستند و در واقع نیروی انسانی سرمایه اجتماعی محسوب می‌شوند و باید بیمه و هزینه اجتماعی پرداخت کنند. زمانی که توازنی وجود ندارد بین منافع کارفرما و کارگر، شما به عنوان کارفرما از جایگاه کارگر و فرودست بالاتر هستید و منافع خودتان را تامین می‌کنید زیرا سرمایه، زمین و ابزار در اختیار شما است و کارگر باید از طریق پرداخت بیمه هزینه‌اش را تامین کند.»