جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ 29 March 2024
سه‌شنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۱ - ۱۶:۳۵
کد خبر: ۵۱۸۲۱

چرا کشورها نام عوض می‌کنند؟

اگر به اختصار بخواهیم دلیل تمام این تغییرات را بیان کنیم، باید گفت که: کشورها و رهبران آنها می‌خواهند روی داستان‌های ملی خویش کنترل داشته باشند... قانونی که در مورد مردم همیشه هم کار‎آمد نیست.
نویسنده :
مونس نظری

آخرین تغییر نام، تغییر تِرکی (در معنای لفظی بوقلمون) به ترکیه بوده است.

 

یعنی تِرکی دیگر وجود ندارد؟ نام این کشور را به نام آن پرنده بدقواره پیوند زده و با آن جوک‌های بدی ساختند. بنابراین سازمان ملل درخواست تغییر نام این کشور و رسمیت‌بخشیدن به نام Türkiye را (همان‌طور که در زبان ترکی می‌شناسند)، در زبان انگلیسی نیز پذیرفته است.

 

«بوقلمون» عوض شد

 

شاید دلیل تِرکی برای تغییر نام کشورش به Türkiye (با تلفظ تُرکی: ترکیه) چندان دلیل عادی و معمول‌ی نباشد؛ اما باید گفت که ترکیه تنها کشوری نیست که دست به انجام این کار زده است.

 

حالا دلیل آنکه کشورها نام خود را تغییر می‌دهند چیست؟

 

رایج‌ترین دلیل شاید دور‎انداختن و کنار گذاردن قید و بندهای استعماری باشد.

 

از زمان جنگ جهانی دوم، بسیاری از کشورها مستقل شدند و پس از آن، نام شهرها و مؤسسات‌شان و سپس نام خود را نیز تغییر دادند؛ تا بدین ترتیب فرهنگ‌های بومی خود را انعکاس دهند... قصد آنها از انجام این کار اغلب این بود که نام‌های تحمیلیِ اروپاییان را که به شدت ازشان بیزار بودند، کنار بگذارند.

 

رودزیا، که نام خود را از «سیسیل رودز» درنده‌خو (استعمار‎گری بریتانیایی) گرفته بود، بر‎اساس قانون اکثریت سیاهان، نام خود را به زیمبابوه تغییر داد.

 

این روند پس از استقلال‌یافتن کشورها نیز ادامه پیدا کرد؛ زیرا رهبران سعی داشتند مهر خود را (ردی از خودشان) بر کشورها بگذارند.

 

توماس سانکارا در سال ۱۹۸۴، نام «ولتای عُلیا» را به «بورکینافاسو» تغییر دارد. او نام خودش را هم به «موبوتو سِسِه سِکو» تغییر داده و هم‌وطنان خویش را ملزم به حذف نام‌های مسیحی‌شان [آن هم تحت یک سیاست «اصالت»] کرد.

 

او همچنین در سال ۱۹۷۱ نام کشورش را از جمهوری کنگو به زئیر تغییر داد. (و از قضا «زئیر» نام پرتغالی رودخانه کنگو بود که از واژه‌ای کیکونگوئی اقتباس شده بود). و پس از پایان‌یافتن حکومت فاجعه‌بار او در سال ۱۹۹۷، این کشور به «جمهوری دموکراتیک کنگو» معروف شد.

 

انگیزه انجام این کار در کشورهای دیگر «اختصار (ایجاز) کلامی» بود. جمهوری چک، یک فرم کوتاه‌شده تک‌واژه‌ای با نام چسکو (Česko) در زبان چک دارد؛ و بنابراین از سایر کشورها خواسته است که از معادل انگلیسی چسکیا (Czechia) استفاده کنند؛ که البته توفیق چندانی در انجام این کار حاصل نشده است.

 

بلاروس نیز زمانی که از جمهوری‌های شوروی بود، با نام بلاروسیا (روسیه سفید) شناخته می‌شد؛ اما پس از استقلال‌یافتن، نام کوتاه‌تر را انتخاب کرده و به «روسیه کیوان» عقب‌نشینی کرد؛ یعنی دولت اولیه‌ای که هم خودش و هم روسیه از آن مشتق شده بودند.

 

در قسمت‌های دیگر اروپا، مقدونیه شمالی، زمانی «جمهوری مقدونیه یوگسلاوی سابق» و یا FYROM در میان دیپلمات‌ها بود. اصرار بر این بود که استفاده از نام مقدونیه به عنوان ادعای قلمرویی از منطقه‌ی یونان با همین نام باشد (یونان با استفاده از نام مقدونیه به خاطر هراس از طرح ادعای ارضی نسبت به مناطق شمالی یونان مخالف بود. م.).

 

دعوای مزبور از توهین‌های عادی گرفته، تا تغییر نام فرودگاه و حتی موضوعات جدی‌تر کشیده شد. یونان نیز به سبب اختلافات از پیوستن همسایه خویش به ناتو جلوگیری کرد.

 

اگر به اختصار بخواهیم دلیل تمام این تغییرات را بیان کنیم، باید گفت که: کشورها و رهبران آنها می‌خواهند روی داستان‌های ملی خویش کنترل داشته باشند.

 

روشی که همیشه هم کار‎آمد نیست. مردم گاهی می‌خواهند از نام‌های قدیمی استفاده کنند؛ لااقل در جوامع خودی‌شان. رجب طیب اردوغان که روز‎به‌روز بر خودکامگی‌اش افزوده می‌شود گفته است که می‌خواهد دیگران کشورش را همان‌طوری ببینند که او خودش می‌بیند.

 

آقای طیب اردوغان عملاً از اختیارات کنترل‌ناپذیری برخوردار است؛ اما حتی او نیز برای کنترل زبان انگلیسی نیاز به کوشیدن دارد.

 

منبع خبر : اکونومیست
منبع: اکونومیست
برچسب ها:
ارسال نظر
  • تازه‌ها
  • پربازدیدها
پیشنهاد سردبیر

در گفت‌وگوی فراز با ناصر نوبری، آخرین سفیر ایران در شوروی بررسی شد:

برد و باخت ایران در جنگ اوکراین | جمهوری باکو دست‌ساز استالین است

زندگی

هفت‌خوان خرید گوشی‌های اپل در ایران

به دار و دسته آیفون‌دارها خوش آمدید!