حماسه تأمین گاز نورد‌استریم۱، چرخشی دیگر را تجربه کرد (رخ‌دادی دیگر را در تاریخ خود به ثبت رساند). روزنامه کانادایی گلوب_‌اند_‌میل گزارش کرد که آنالنا بائربوک، وزیر خارجه آلمان، به اتاوا هشدار داده است که اگر کانادا تحریم‌هایی را که عملاً مانع تحویل توربین گازی به گاز‎پروم است، حفظ کند، برلین شاید مجبور شود کمک‌های نظامی و اقتصادی خود به اوکراین را متوقف سازد.

بنا به گزارش‌ها، بائربوک اشاره کرده است که توقف کامل جریان گازی روسیه از طریق نورداستریم۱، می‌تواند به طغیان مردمی در آلمان بینجامد.

رسانه آلمانی RND، به نقل از بائربوک اعلام کرد که پیامدهای سیاسی داخلی، نقش مهمی در مذاکرات با کانادا ایفا کرده‌اند.

به نظر می‌رسد که برلین میان حمایت خود از اوکراین، و بازگشت توربین گاز به گاز‎پروم، ارتباطی مستقیم قائل شده است؛ موضوعی که لااقل در حال حاضر، باید آن را حائز اهمیت دانست.

بائربوک یک‌بار دیگر تکرار کرد که اگر گاز روسیه از طریق نورداستریم۱ جریان نداشته باشد، برلین باید خود را برای شورش‌های مردمی آماده کند؛ و اینکه شاید دیگر امکان حمایت از اوکراین را نداشته باشد.

علاوه بر این‌ها، او به مطبوعات آلمانی تأکید کرد که آلمان در آینده به گاز روسیه نیاز پیدا خواهد کرد.

سابین اسپارواسر، سفیر آلمان، در واکنش به مقاله گلوب‌اند‌میل، گفت که آلمان هیچ‌گاه کانادا را تهدید نکرده است.

این دیپلمات آلمانی هم‌چنین به مطبوعات گفت که آلمان و باقی اروپا در تلاش‌اند که از وابستگی خود به گاز روسیه بکاهند. اما هیچ دل‌شان نمی‌خواهد که جهت تضمین عمل‌کرد اقتصادیِ کوتاه‌مدت، شاهد «قطع فوری جریان گاز» باشند.

او تأکید کرد که آنها برای محافظت از اوکراین هم که شده باید توانایی خود را حفظ کنند... هر قدر هم که این جنگ بخواهد به درازا بکشد.

موضوع شاید آن‌قدری که ذکرش رفت هم پر آب‌و‌تاب نباشد، اما در اینجا حقیقتی مهم فاش می‌شود: «این‌که روسیه هنوز اهرمی قدرتمند در اقتصاد بزرگ اروپا محسوب می‌شود.»

مصرف‌کنندگان آلمان، و صنعت این کشور، هنوز شدیداً به هیدروکربن‌های روسیه وابسته هستند و هیچ گزینه مستقیمی برای کنار‎گذاشتن کامل گاز روسیه وجود ندارد.

آهی که در برلین، از سر آسودگیِ آغازِ مجددِ جریان گاز طبیعی در نورداستریم کشیده شد، در مسکو به وضوح به گوش رسید.

گاز‎پروم پس از ده روز تعطیلیِ برنامه‌ریزی‌شده برای تعمیر و نگه‌داری، مجدداً خط لوله نورداستریم۱ را باز‎گشایی کرد؛ هر‎چند که کماکان با ظرفیت ۴۰ درصد کار می‌کرد.

آن‌چه پیداست اینکه دولت کانادا به تبع موضعِ اتخاذشده‌ی آلمان، در شرایط سختی قرار گرفته است. تنها منطقی هم که برای رویکردِ فعلی جاستین ترودو، نخست‌وزیرِ این کشور می‌توان چید، حفظ وحدت با ناتو است.

سیاست گازی پوتین، حالا امنیت انرژی را از زاویه دیگری در پوتو نور گرفته، و ارتباط مستقیم آلمان را با متحد ناتو، یعنی کانادا، روشن ساخته است.

حمله روسیه به اوکراین در ۲۰۱۴ چگونه بود و بازارها چطور مختل شدند؟

دیدار ایران و روسیه و ترکیه در هفته گذشته نشان داد که روابط میان مسکو با متحدانش کماکان خوب است. دیدارهای سطح بالای میان پوتین، رهبر روسیه، و رئیسی، رئیس‌جمهور ایران، به علاوه اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه، هم تعجب‌انگیز بود، و هم نگرانی‌هایی را در  داخل ناتو و اتحادیه اروپا ایجاد کرد.

انتظار می‌رود که اتحاد انرژی میان ترکیه و روسیه تداوم پیدا کند؛ چون به نظر می‌رسد که آنکارا چاره‌ای جز این ندارد. اما با این حال، دیدار اردوغان با دو رانده‌شده‌ی غربی، یعنی پوتین و رئیسی، در جبهه‌های دیگر چندان پیش‌روی خوبی ندارد.

یکی دیگر از روی‌دادهای قابل ذکر، سفر پیتر سیجارتو، وزیر امور خارجه‌ی مجارستان به مسکو بوده است. سفری که در آن، این مقام مجارستانی، از سرگئی لاوروف، همتای روسی خود، در‎خواست گاز بیشتر از روسیه را کرده است.

مجار‎ها پس از تهاجم روسیه به اوکراین، روی‌کردی مستقل و عمل‌گرایانه در قبال مسکو اتخاذ کردند.

بوداپست برای تأمین نیاز‎های انرژی خود، به میزان ۸۵ درصد به گاز روسیه وابسته است؛ و مجارستان با در‎خواست اتحادیه اروپا برای تحریم واردات گاز روسیه مخالفت کرده است.

سیجارتو، در مسکو به این موضوع اشاره کرد که مجارستان، علاوه بر قرار‎داد عرضه بلندمدت موجود با روسیه، به ۷۰۰ میلیون متر‎مکعب گاز مازاد دیگر هم نیاز دارد.

وی هم‌چنین اظهار داشت که مذاکراتی میان بوداپست و مسکو، در باب خریدهای مازاد، در جریان است. نیاز به حجمِ مازاد، واضح است... چون حجم ذخیره گاز مجارستان، تنها ۲۷ درصد مصرف سالانه است.

گاز‎پروم و مجارستان، در سال ۲۰۲۱، قراردادی ۱۵ ساله امضا کردند... که بر مبنای آن، بوداپست، سالانه ۳.۵ میلیارد متر‎مکعب گاز خود را از طریق بلغارستان و صربستان تأمین می‌کند، و ۱ میلیارد متر‎مکعب آن را از طریق اتریش.

حماسه نورداستریم ۱‌و‌۲ تا چند ماه دیگر به درازا خواهد کشید؛ زیرا پوتین، جریان خطوط لوله گاز طبیعی خود را به مثابه ابزاری می‌بیند که می‌توان برای ایجاد اختلالِ بیشتر در استراتژی‌های انرژی اروپا از آن استفاده کرد.

تاریخ مهم بعدی که باید به آن اشاره کرد، ۲۶‌ام جولای است... یعنی زمانی که وزرای انرژی اتحادیه اروپا، برای نشستی اضطراری جهت بحث بر سر کاهشِ ۱۵ درصدی مصرف گاز، گرد هم خواهند آمد.

می‌توان انتظار داشت که «مسائل فنی» تازه‌ای پیرامون نورداستریم پدید آیند؛ مسائلی که به طور بالقوه جریان‌های بیشتر، یا مصائبی تازه‌تر را در خطوط لوله‌ی دیگر باعث گردند.

ترک‌استریم و سایر خطوط لوله که تاکنون به حال خود رها شده‌اند هم می‌توانند به اهداف بعدی در بازی تهدید و باج‌خواهی کرملین تبدیل شوند.

«تداومِ سطوح بالای قیمت انرژی»، و «عدم اطمینانی که در مورد منابع انرژی وجود دارد»، در ترکیب با «تورم بالا»، دستِ (منظور: مجموعه کارت) خوبی‌ست که به دست پوتین افتاده است.

بدین‌ترتیب عزم اروپا به بوته آزمون گذاشته می‌شود؛ خصوصاً اگر جنگ اوکراین ادامه پیدا کند.