ژانر کمدی در سینمای ایران سبقه ای بلند بالا و در اکثر مواقع مطلوب و قابل دفاع دارد؛ چه زمانی که کمدی براساس مولفههای سطحی خنده آفرین و گیشه ساز شکل گرفت و چه دورانی که از پرتو خلاقیت و نگاه هوشمندانه کارگردانها به فضای اجتماعی آثاری پیام محور تولید شد که خنده آفرین نیز بودند. آرام آرام و با توجه به تحولات عمیق فرهنگی، سیاسی و اجتماعی طی سال های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ مولفههایی چون شوخیهای دو پهلوی جنسیتی ، شوخی حساب شده با نیروی انتظامی، مسایل عرفی و نگاه جناحی حاکم بر مناسبات سیاسی، داشتههای درونی آثار کمیک شدند. با این حال سینمای کمدی ما از «دایی جان ناپلئون» ناصر تقوایی گرفته تا «فیلمهای صمد» اثر پرویز صیاد و تا به امروز که آثار متفاوت تری را شاهد هستیم، همگی به ما توان بازاندیشی و تأمل درخود و در جامعه معاصر ایران را بخشیده است، که در نهایت میتوان آن را شیوهای از اندیشیدن و تجربه کردن دنیای مدرن قلمداد کرد.
بررسی تامین حقابه هیرمند در گفتگوی فراز با مسعود امیرزاده
دیاکو حسینی در گفتوگو با فراز پاسخ موشکی و پهپادی به اسراییل را بررسی کرد
در گفتوگوی فراز با ناصر نوبری، آخرین سفیر ایران در شوروی بررسی شد:
اینفوگرافیک
هفتخوان خرید گوشیهای اپل در ایران