شکاف دولت و جامعه عمیق‌تر شده است

غلامرضا ظریفیان فعال سیاسی اصلاح طلب در گفتگو با فراز، درباره صحبت های اخیر رییسی مبنی براینکه تحریم ها را به رسمیت نمی شناسیم بیان کرد: انتظار براین است وقتی دولت از هزاران برنامه در کشور و مباحث معیشتی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، بین المللی و .. پرده برمیدارد باید متکی بر یافته‌های علمی و آسیب شناسی‌های باشد که از نهادها و کانون‌های علمی برگرفته باشد. متاسفانه در این مدت بیش از اینکه شاهد این باشیم موضع گیری‌ها متکی بر داده‌ها و یافته‌های علمی نیست و بیشتر بر روی صحبت‌های عامیانه است. علیرغم اینکه در کشور مراکز مهمی را در این عرصه داریم و بسیاری از اقتصاددانان، سیاست ورزان، جامعه شناسان و آسیب شناسان فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی بحث‌های بسیار مهمی را کردند و کارهای علمی بسیار اساسی و بنیادی را ارئه دادند ولی متاسفانه شاهد نوعی خطابه در اظهارات مسئولین کشور هستیم.

او ادامه داد: طبیعتا در شرایطی که جامعه ما با پوست، گوشت و استخوانش درگیر مسائل مهم بحران‌های توسعه نیافتگی و بحران‌های زیست محیطی و بحران‌های شدید معیشتی و فاصله و شکاف طبقاتی با تورم بی مهار است حاصل خطابه این است که جامعه حتی جامعه‌ای که اتکا به یافته‌های علمی ندارد اما مسائل را با همه وجودش احساس می کند. این رویکرد خطابه‌ای بدون اتکا به پیوست‌های علمی حاصلش یک اتفاق خیلی تلخ خواهد بود و آن افزایش بی اعتمادی به دولت است.

دولت دچار بحران سرمایه اجتماعی است

ظریفیان تصریح کرد: اساسا دولت در دوره جدید نقش بسیار کلیدی در تنظیم حیات اجتماعی، فرهنگی را ایفا می کند و به میرانی که این دولت از قوت علمی و توان اجرایی برخوردار می شود نوعی هم افزایی افکار عمومی و جامعه را با خود به همراه دارد و به میزانی که این پیوند را از دست می دهد و هم از نظر، نظری و رویکرد علمی و هم از نظر عملی دچار ضعف می شود که مهمترین بحرانی که رخ می دهد بحران سرمایه اجتماعی دولت است.

دولت توانایی مدیریت را ندارد

فعال سیاسی اصلاح طلب افزود: بنابراین، دولت ضعیف می شود و بیان علمی‌اش نیز کاسته می شود. متاسفانه خطابه جای پیام علمی و تجربه‌های صحیح را می گیرد و حاصل آن بی اعتماد است. متاسفانه شاهد هستیم دولت در جایگاهی که قرار دارد و منابع اساسی که در اختیارش است نمی تواند این منابع را خوب مدیریت کند و نمی تواند افکار عمومی را در ارتباط با سیاست‌های خودش همراه کند که این منجر به نوعی هم افزایی آسیب‌ها در کشور می شود. به میزانی که جامعه اعتماد خود را از استواری بیان حاکمانش از دست می دهد و یا دچار این می شود که مدیران جامعه با بیانات متناقض در مسائل مختلف رو به رو می شوند مهم‌ترین آثار این مسئله کاهش اعتماد اجتماعی به دولت است و کاهش اجتماعی آسیب‌های دیگری را با خود به همراه دارد.

آیا دولت به شکاف‌ها کمک می‌کند

ظریفیان خاطرنشان کرد: باتوجه به چنین شرایطی که وجود دارد باید منتظر آسیب‌های مضاعف در جامعه باشیم. به همین علت است که دولتمردان ما باید خیلی مراقبت کنند که هم در طرح مسائل نظری تکیه گاهشان را تکیه گاه علمی کنند و هم در عمل متکی بر این داده‌های علمی، عمل کنند و هم مراقب باشند که بخش‌هایی از ایده‌ها و دیدگاه‌های نظام کارگزاران بخش‌های دیگر را نفی نکند و دچار تناقضات جدی در طرح مسئله‌ها نشوند. اگر دولت نتواند تکیه گاه‌های علمی درستی را داشته باشد نهایتا به جای ترمیم شکاف‌های سیاسی و ترمیم شکاف‌های اقتصادی و ترمیم شکاف‌های فرهنگی که ما امروز با آن رو به رو هستیم به تشدید این شکاف‌ها کمک می کند.

او با اشاره به عملکرد دولت در این چندماه اخیر گفت: طبیعتا عملکرد دولت را در این زمینه نمی شود عملکرد قابل قبولی دانست و به همین دلیل است که ما با نوعی آشفتگی و سردرگمی و نوعی احساس نگرانی نسبت به آینده در جامعه همراه است و روز به روز نیز بیشتر از قبل می‌شود. به نظرمن، هرکسی بر اریکه نظام اجرایی کشور قرار می گیرد باید نگاه جدی به وعده‌هایی که در دوره کاندیداتوری ارائه داده داشته باشد. ولی اگر واقعیت‌های امروز را علیرغم اینکه دوره حکمرانی داریم و این دوره حکمرانی صدها و هزاران کار تحقیقاتی هم در بستر حاکمیتی کشور ایجاد شده و هم دانشگاه‌ها و مراکز علمی به طرح مسائل مختلف پرداختند و چه در بحث مسائل آسیب شناسی و چه در ارتباط با بحث چگونگی اولویت بندی مشکلات کشور و چه در ارتباط با خروج از این آسیب‌ها ارائه کرده است که اگر اینها مورد توجه قرار نگیرد و عرصه حکمرانی کشور به جای تکیه بر داده‌های علمی به سمت مباحث خطابه ای یا شعاری برود حاصل آن به نوعی هم افزایی در شکاف‌های مختلف جامعه است و طبیعتا دولتمردان باید متوجه باشند که در صحنه عمل هستند و این صحنه عمل خیلی زود خودش را نشان می دهد. بخش مهمی از جامعه ما ممکن است خیلی سراغ داه‌های علمی نروند ولی این توانایی را دارند که بین گفته‌ها و واقعیت‌های اجتماعی میزان انطباق و عدم انطباقش را درک کنند و بر اساس آن قضاوت کنند.